Մայր դիւան Մխիթարեանց Վենետկոյ ի Ս. Ղազար 1707-1773 ի ծագմանէ ուխտիս մինչեւ ցբաժանումն Թրեստեան հարց

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Լիբանանու Հայ Վանքին պատկանող փոքրիկ բայց կարեւոր վաւերաթուղթ մը կը հրատարակենք: Հռովմ կը ղրկեն իրենց աշակերտները, անշուշտ առանձին բնակարանի մէջ. իսկ անոնց մեծաւորը Հ. Գաբրիէլ` Ս. Ղազարու երբեմնի միաբան մ'է:
       Վերապատուելի Տեառն Տեառն Հ. Մկրտիչ Վարդապետին կարօտիւ սիրոյ ողջոյն
       ի Լիբանանու եկին արդ չորք, եւ չորս եւս ի Նազար[է]թն են, ընդ ամէնն ութն անձինք, երեքն մանկունք փոքրահասակք իբրեւ զմերսն նոյն կերպիւ զգեստաւորեցեալք շալիւ, եւ վեցքն մեծագոյնք, յորոց երկուքն աշխատաւոր եղբարք են, եւ մինն քահանայ որ է Գօլէճցի Հ. Կարապետն գաղատացի: Եւ երեք մնացեալքն են ուխտեալք իբր վարժարանցիք, գան աստ առ ի զարգանալ եւ ձեռնադրիլ, եւն. այժմ ընդ ամէնն Պետրոսիւն են չորեքտասան. թող զայլսն որք գալոց են հատէ հուտէ, աստի անտի: Եւ գեղեցիկն ա'յն է զի յայսմ ամի մեծաւոր արարեալ են զհայր Գաբրիէլ որ աստ, սակայն դեռ ոչ արարին փուպլիքար. եւ սպասեն Հ. Կարապետին եւ մնացելոցն:
      
       Անարժան ծառայ Հ. Գէորգ [Պաղտասարեան]
       Գրեցաւ ի Հռօմ, 1768 Յունիս 5