Տաղեր

Աւաղ անկայ օտար յերկիր ամայի,
Ֆալաք այըրտի վաթանմտան պէնի,
Գիշեր ցերեկ կամ ես խեղճ երերմնի,
Թապիպմ եօք գեալա կեօրա եարամի:

Նստեալ եմ ես աւերակի որպէս բուի,
Գէճայ կիւնիւզ գլարըմ ահուզարի,
Եկեալ անցաւ էօմրս որպէս հովանի,
Գէչտի կիւնմ գէրի դօնմազ պիր դահի:

Դժուարութեան ցաւն է պատեր զիս կարի,
Ճամի ճէվսաթմ ալըփտր աղրի,
Ահա եղաւ եղբայր մէկ բոլոր տարի,
Կէօնիւլ աղլար, գեազար, պուլմազ ղարարի:

Րախճանութիւն յինէն գնացեր ցանկալի,
Ղանայ դեօնտի ախտքճայ չէշմըմ եաշի,
Ցաւս հերիք չէ, ղարիպութիւնս աւելի,
Ղիւրպաթլիքտէ չաքարմ պու պէլայի:

Էրերալով շրջիմ ես ողորմելի,
Ղանայ դեօնտի ախտքճէ չէշմըմ սէլի,
Սիրտս դարձեր է խոց, աչերս արտասւալի,
Կեօնիւլ աղլար, գեազար, պուլմազ ղարար:

Անկեալ եմ ղարիպութիւն ես անկար,
Ղամ կալուր ղամտան զիադա մուքարար
Այս նեղութիւնս է պաշարեր զիս անճար,
Յարտումչի օլսան պիզա փարվարդ կար:

Սէֆիլ Արծկեցի Անդրէաս յիմար,
Ղամըն չօքտուր սէնին, արթըխ դէրտն վար,
Միթէ աստուծոյ լինիցի քեզ ճար,
Ղարիպի հախ սախլասն տայիմ վար ղարար: