Քննեմք
զբնութիւնս
մարդկային,
Զոր
հետեւիմք
ցեղ-ցեղ
բանին,
Յախտուիմք
ի
չար
սատանային
Եւ
բռնաւոր
Բելիարին:
Թողումք
զբանն
աստուածային
Եւ
վաճառիմք
հուր
գեհենին,
Զոր
նախանձիմք
չարեաց
դիմին
Եւ
հեռանամք
անեղ
բանին:
Լիցիմք
մեղօք
նման
ծովին
Եւ
տագնապիմք
ի
մէջ
հնոցին,
Տկար
բնութիւնքս
հեղեղին,
Որ
մեղանչիմք
գէշ
աշխարհին:
Դառն
առնումք
փոխան
քաղցրին
Եւ
ցանկանամք
պէս-պէս
մեղքին,
Պարարտք
մարմնով
բոլորային,
Պարտով
լցեմք
անպարտ
հոգին:
Եւ
ի
աւուրն
դատաստանին,
Որ
տալ
չի
կարիմք
պատասխանին…
Պահ
մի
նմանիմք
քահանային
Եւ
ուղղափառ
վարդապետին,
Լուսաւորեմք
խաւար
հոգին,
Որ
պաղատիմք
սուրբ
Տիրոյին:
Պահ
մի
նմանիմք
հրեշտակային
Եւ
սրբազան
ճգնաւորին,
Մեզ
համարիմք
այնոց
դասին,
Կեղծիւք
ճգնիմք
եւ
առանձին:
Պահ
մի
խոնարհիմք
նման
հողին
Եւ
անկանիմք
ճանապարհին,
Ժողովրդոց
անցաւորին,
Կոխան
լինիմք
այնոց
ոտին:
Պահ
մի
նմանիմք
Սաթայէլին,
Սարդուց
նման
որսարանին,
Որսամք
ոմանց
անմեղ
մարմին,
Արկեմք
ի
մէջն
յորոգայթին:
Պահ
մի
ուղղիմք
դատաստանին,
Արդ
երկնչիմք
պատուիրանին
Եւ
հնազանդիմք
յամենայնին,
Նշանակիմք
մեք
ծիծառին:
Պահ
մի
դառնամք
նման
նոցին,
Այնոք
որ
մեծ
արքայ
եղին,
Մեծամտիմք
մեծիւ
բանին,
Որ
չեմք
արժան
մեք
աղքատին:
Պահ
մի
նմանիմք
չար
իմաստին
Եւ
միամօր
Աղեքսանդրին,
Որ
եմք
արժան
անասնոցին
Մեզ
կհամարիմք
Սողոմոնին:
Պահ
մի
նմանիմք
գազանային
Եւ
թիւնաւոր
իժի
օձին,
Վիրաւորեմք
ոմանցս
անձին,
Նշանակիմք
մեք
Կայենին:
Պահ
մի
լինիմք
դիմակ
կռվին,
Շանց
օրինակ,
որ
կու
լկտին,
Անբարտաւան
նման
լրբին,
Միմիանց
դառնամք
չար
թշնամին:
Պահ
մի
սիրեմք
միմեանց
անգին,
Փութով
դառնամք
ողջոյն
կրկին,
Փառօք
պատուիմք
մինն
զմին
Եւ
լիանամք
քաղցրագունին:
Պահ
մի
հարուստ
եմք
մեծագին,
Ղազնազ
անիմք
մէջ
աշխարհին,
Վաճառելով
երկրէ
յերկրին,
Փառք
եւ
պատիւք
մեզ
ընծային:
Պահ
մի
նմանիմք
ըռամկակին,
Կարօտ
մնամք
դահեկանին
Եւ
նախատեմք
ազգականին,
Չունի
բաֆայ
սուտ
աշխարհին:
Այնք
որք
իւրեանց
հաւանէին,
Մտիւքն
իւրեանց
մեծարէին,
Արքունական
փառք
սիրէին,
Մինչ
յաւիտեանց
սասանէին:
Այնք,
որ
ինքեանք
ճանաչէին,
Զանձինս
իւրեանց
փոքր
համարէին,
Գահքս
երկիւկ
ժառանգէին,
Միջակ
գոլով
չսասանէին:
Մեք
օրինակ
նանիր
ծաղկին,
Որ
զմահն
առնումք
միւմասին,
Ես
ի
պանդուխտ
նուաստ
հոգին
Առաքէլ
անուն
Շուռովթեցին:
Ինձ
որոգայթ
պատրաստեցին,
Ի
մէջ
ծովին
զիս
յափշեցին,
Անօրինաց
երկիր
բերին,
Գանձ
եւ
բազումս
տիրեցին:
Դարձեալ
յետոյ
գերեցուցին,
Յարեանս
գինն
կտրեցին
Եւ
ի
Հայոց
մեծ
թվականին
Հազար
հարիւր
եւ
հինգ
ամին:
Ժամանակն
այն
արքային,
Որ
էր
որդին
Իբրահիմին,
Սուլթան
Մհամատ
էր
նամ
նորին,
Արքայ
ելեալ
Կոնստանդինին:
Գրեցայ
ի
կողմս
հիւսիսային
Եւ
ի
մէջոյս
գերութիւնին,
Ես
բազմամեղս
չարադիմին,
Արժանացայ
այս
տանջանին:
Ճարակս
մնաց
անճառելին,
Տէրն
գթած
ողորմելին,
Որ
ով
կարդայ
բանս
տառին,
Ողորմի
իւր
ըստացողին:
Եւ
թէ
յիշէք
զանարժանին,
Արժան
առնէք
մէկ
Հայր
մերին: