Ահա
եղեւ
օրհնեալ
գարուն,
Արժանացաք
անբաւ
բարուն,
Երանի
տամ
պիւլպիւլ
ձագուն,
Որ
թմրեալ
կայ
վարդին
սիրուն:
Վարդն
է
բացուէր
մէջ
բաղչանուն,
Համօրէն
ծաղկամբք
գոյնզգոյն,
Պիւլպիւլն
է
դիւանէ
մեաճլուն.
Վասն
այն
զմայլի
վարդին
սիրուն:
Երեւեցաւ
ի
մէջ
այգուն,
Զէտ
արուսեակ
առաւօտուն,
Ծագէ
ի
վերայ
պիւլպիւլնուն.
Վասն
այն
զմայլի
վարդին
սիրուն:
Տիպն
է
վարդին
նման
արփոյն,
Ցօղն
իջանէ
առաւօտուն,
Բացուի
տերեւն
քաղցրիկ
օդոյն.
Վասն
այն
զմայլի
վարդին
սիրուն:
Ի
ճղին
բազմի
վարդենոյն,
Կու
սպասէ
բացուիլ
ղօնճանոյն,
Կարմիր,
սպիտակ
երանգ
գունոյն.
Վասն
այն
զմայլի
վարդին
սիրուն:
Քաղցր
եղանակ
պիւլպիւլներուն,
Երգեն
զանազան
գոյնզգոյն
Ի
յօդ
հանդարտ
շնչել
հողմոյն.
Վասն
այն
զմայլի
վարդին
սիրուն:
Է',
իմ
եղբարք
եւ
հարք
սիրուն,
Ձայնակցեսցուք
հետ
պիւլպիւլնուն,
Յիշեմք
զԱւետիսն
ի
Կապոսուն
Եւ
մեք
զմայլիմք
զմիմեանց
սիրուն:
Նազելի
պարոն
Խաչատուր,
Աւետիքէ,
որ
եմ
քեզ
հիւր,
Ընկալ
զերգս
այս
աստուածատուր,
Ցօղեայ
ի
քեզ
հոգւոյն
աղբիւր: