ԳՈՒԹԱՆԻ
ՀՕՏԱՂ
Գութան,
գութան,
Աստըծու
բան.
Զարկի
խորուն,
էլաւ
տորոն,
Բարձայ
ջորւոյն,
տարայ
Հէրուն։
Փունջ
մանիշակ
նոր
հարսներուն,
Բօլ
խունկ
ու
մոմ
պառւըներուն։
Դալար
վարոց
հօտաղներուն։
Ճիժ
վաստըկեն
կիրակմտին,
Հարօրվարներ
տան
գութանին։
Ճամբորդն
էկաւ,
մեր
մանճկալին.
Բարեւ
չէ
տուր,
վա՛յ
իր
հալին։
Քառսուն
սամի
պառեկ
զարկի,
Քառսուն
բըգի
գըլխին
զարկի։
Գութան
նստէ,
զատ
գին
կ’ուզէ,
Գութնի
գոմէշ
կըռիւ
կ’ուզէ։
Շէկ
ու
Շիրին,
չօքն
ի
գետնին,
Առանք,
էլանք
զխէրն
ու
բարին։
Խէր
ու
բարին
վեր
մանճկըլին,
Վեր
իւր
կըտրիճ
հօտըղներին,
Վեր
իւր
մարալ
ամոլներին.
Խէր
բարաքաթ
մեր
գութանին։
