ՄԵԾ
ՊԱՀՈՑ
ՄԷՋ,
ԿԱՐՕՏՈՎ
ԶԱՏԿԻՆ
Մըքըբէն
բռներ
հալայէ,
Թանբալ
կնկտուց
եղեր
կօլայէ,
Հորու
ջրով
կ’էնէն
ղալայէ,
Ե՛րբ
մըն
իգայ
սըրբ
Զատիկէ։
Թարխանայ
շօրբան
մէրխօշէ,
Նանան
չեղնայ,
էնլէ
բօշէ,
Ես
կը
սիրեմ
քալագօշէ,
Ե՞րբ
մըն
իգայ
սըրբ
Զատիկէ։
Գացինք
հարցուցինք
Թումաս
աթթարէն,
Խաբար
մի
տայ
մըզի
Զատկի
թաթարէն,
Մըզի
խաբար
տուեց
զէյթուն
ու
ձիթրէն,
Ե՛րբ
մըն
իգայ
սըրբ
Զատիկէ։
Քրիստուս
յարեաւ
ըսէինք,
Երես
երսի
քըսէինք,
Քաբաբ,
ոսկուր
կըրծէինք,
Երբոր
իգար
սըրբ
Զատիկէ։
