Թարգմանութիւններ եւ փոխադրութիւններ

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ՓՈՔՐԻԿ ԿԱՊՈՅՏ ՏՂԱՆ
      
       Փոշին պատեր է խաղալիքը շնիկ,
       բայց կը կենայ յաղթ ու մեծղի։
      
       Մարդ-պուպրիկն ալ ժանգէն դարձեր է կարմրիկ,
       գաւազանիկն՝ իր ձեռքին մէջ՝ բորբոսե՜ր։
       Կար ատեն մը՝ որ շընիկը դեռ նո՛ր էր,
       Ու աղուոր էր փոքրիկ մարդուն ալ պուպրիկ.
       այն ատեն, երբ պզտիկ կապոյտ մեր տղան
       զանոնք պագաւ ու զետեղեց խորն անկեան։
      
       «Օ՛ն, տեղ չերթաք, մինչեւ ես գամ,
       ըսաւ, չըլլա՜յ որ ձայն հանէք»։
       Ու նիրհեց մէջն իր ճռնիկին.
       հոն երազեց խաղալիքներն իր անգին.
       ու՝ երազին՝ հրեշտակի երգ մ’այս անգամ
      
       Սթափեցուց մեր պըզտըտիկ կապոյտ մանչն հէք…
       Երկա՜ր, երկար տարիները, ո՛հ, շո՛ւտ անցան,
       բայց բարեկամ պուպրիկները դեռ կը մընան։
      
       Կապոյտ տղուն հաւատարիմ, դեռ կը մնան
       անձնիւրն իր հին տեղը կեցած։
       Ու կը սպասեն փոքրիկ ձեռքի մը հպումին.
       ու կը սպասեն փոքրիկ դէմքի մը ժպիտին։
       Եւ, մինչ հոն են, այսքան երկա՜ր, երկար ատեն,
       կը զարմանան, թէ ո՞ւր մնաց փոքրիկ տղան,
       թէ ի՛նչ եղաւ մեր պըզտըտիկ կապոյտ տղան՝
       որ զիրենք հոն դրաւ, պաչիկ ըրաւ , գնա՜ց։
       ԷՕԺԷՆ ՖԻԼԴ