1.
ՁՄՐԱՆ
ՊԱՐԶ
ԳԻՇԵՐ
Համբոյրիդ,
գիշե՜ր,
պատուհանս
է
բաց,
Թո՛ղ
որ
լիառատ
ծծեմ`
հեշտագին
Կաթը
մեղմահոս
լոյսիդ
տարփանքին`
Ու
զով
շաղերուդ
կախարդանքը
թաց:
Պարզ,
լուսածածան,
հրաշալի՜
գիշեր,
Հոսէ՛
սրտիս
մէջ
դիւթանքիդ
ալիք.
Ճերմակ
երազիդ
ցայտքերէն
մեղրիկ
Պուտ
պուտ
կաթեցո՛ւր
հոգւոյս
սիրաջեր:
Կ'ուզեմ
որ
դադրին
ձայներն
այս
պատիր,
Ու
նեկտարիդ
դողն
ըմպեմ
ես
անյագ.
Կ'ուզեմ
որ
մեռնի՜ն
տիւ
ու
ժամանակ`
Ու
դաբիրներուդ
իյնամ
ծնրադիր:
Ու
դաբիրներո՜ւդ
իյնամ
ծնրադիր,
Այս
պաղատագին
շարժուձեւիս
մէջ,
Ու
մինչ
կ'ողողեն
զիս
ցոլքերդ
անշէջ,
Աչքերս
ալ
մոռնան
տակաւ
այս
նատիր:
Ցնորաբե՜ր
գիշեր,
ա՜հ,
ընդունէ՜
զիս,
Ընդունէ՜,
միստիք
ո՜վ
անդորրութիւն,
Իմ
աղերսակոծ
շունչիս
սօսաւիւն,
Եւ
համբոյրն
անանց`
զոր
կու
տայ
հոգիս:
Սենեակս
է
լեցուն
յուշքերովն
աղի
Երեկի
հովին
վայրագ
տարփանքին.
Ու
դեռ
կը
հծծեն
խորշերն
ողբագին
Վախը
գրգանքին
անոր
կատաղի:
Նե՛րս
խուժէ
ուժգին,
նե՜րս
պատուհանէս
Ու
լեցուր
խցիկս,
մինչեւ
կաթոգին
Քու
սրբութիւնով
իր
խորշերն
յորդին,
Եւ
ես
արթննամ
վաղնջուց
քունէս:
Համբոյրիդ,
գիշե՜ր,
պատուհանս
է
բաց,
Թո՛ղ
որ
լիառատ
ծծեմ`
հեշտագին
Կաթը
մեղմահոս
լոյսիդ
տարփանքին`
Ու
զով
շաղերուդ
կախարդանքը
թաց: