Ծիածան.1903-1906

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
21. ՀՈՎԻՆ ԱՆՑՔԸ
       Անդնդագալար ովկիանի պէս
Կ'ուռի այս գիշեր հովն ալիք ալիք,
Կը ծըծեմ լեղի սարսափն իր ճամբուն…
Իր լալոնին մէջ սենեակս է ծըփո՜ւն,
Հոգիս` իր անյեղ կոչին խաղալիք`
Մինչ լոյս շաւիղ մը կ'երկարի մտքէս…
       Լեռներէն կ'իջնէ հեւքն իր մոլեկան,
Իրար բերելով ձեռքերս` անձկագին
Մինչ ես ծնրադիր` կ'ունկնդրեմ Երգի՜ն,
Երգին խօլարձակ, Երգին թախծագին…
Ե՞րբ պիտի հասնի իր հանգրըւանին
Արհաւրոտ Ուխտին այս գոռ կարաւան…
       Բուռն համեմունքով իր շունչն է լեցուն.
Ու կ'առնէ ծովուն գոյներն աղտաղտուկ`
Մինչ զայն կը տանին պայերն ամբարձիկ,
Համբոյրն իր կու գայ մինչեւ իմ խցիկ.
Եւ ես հըպումէն կը փախչիմ գաղտուկ,
Հըպումէն` վայրի վիշտով ակաղձուն:
       Մարած է քրքում լոյսը լամպարիս,
Յորդող մութին մէջ հեւալէն տրտում.
Ես դեռ կըսպասեմ ալեկոծ Անցքի՜ն,
Նայուածքըս լեցուն իղձով կաթոգին,
Ա՜հ, քո՛ւկդ եմ արդէն, ո՜վ միստիք ցնցում,
Ո՜վ ձայն, մինչ ուժգին հոգւոյս կը փարիս…