ՈՐՊԷՍ
մարդ
զի
տնկէ
այգի,
եւ
յանցանել
դժնեայ
ձմերին
եւ
ահագին
հողմոցն
յայնժամ
երեւեսցի
յորթսն՝
եթէ
որ
էառ
արմատս
եւ
որ
ոչն
էառ.
այսպէս
եւ
մարդն
տնկի
յած,
առնլով
շնորհս
'ի
սուրբ
հոգւոյն.
եւ
յանցանել
ձմեռային
փորձութեանցն.
եւ
փորձելով
մարդոյն
յայ
'ի
չարէն.
յայնժամ
երեւեսցի
եթէ
առ
արմատս
յաստուածակողմն,
եթէ
'ի
պատուիրանս
նորա
եկաց,
եւ
կամ
եթէ
զշնորհսն
տեառն
հաստատուն
պահեաց,
եւ
եթէ
'ի
սէր
նորա
եկաց,
եւ
'ի
նմա
աճեաց
եւ
'ի
նմա
կատարեցաւ։
Բայց
սակայն
որ
երկրագործն
է,
կամի
զամենայն
զուռն
եւ
զոստսն
'ի
կատարելութիւն
եւ
'ի
պտղաբեր
ութիւն
գալ.
այսպէս
աստուած
կամի
զամենայն
որ
առնուլ
շնորհս
'ի
սուրբ
հոգւոյն,
փորձել
եւ
կատարել
'ի
բարին։
Եւ
որպէս
ոսկի
ընդ
երկիր
խառնեալ
եւ
ապա
ջրով
ողողեալ
եւ
յստակեալ
որոշի
'ի
հողոյն,
եւ
դարձեալ
'ի
բովս
անկանի
մինչեւ
սրբեսցի
քաջ
մաքրեալ,
եւ
ապա
յայնմհետէ
առնու
զպատկեր
թագաւորական
եւ
'ի
շահավաճառութիւն
երթայ
եւ
'ի
գանձ
թագաւորի
դնի,
եւ
նախ
քան
զկղկղել
ընտրել
զոսկին
հող
էր
անպիտան
'ի
գազանաց
երկրի
կոխեալ,
այսպէս
եւ
անձն
մարդոյն
յերկարաւորս
զբաղեալ՝
լինի
մեղօք
եւ
խառնեալ
'ի
չար
գազանաց
կոխ.
իսկ
յորժամ
'ի
սուրբ
հոգւոյն
ջրով
մկրտ
ութեանն
լուասցի ,
նախ
առնլով
զշնորհս
հոգւոյն
սրբոյ,
եւ
ճանաչել
զինքն
զատեալ
'ի
չարեացն
ապա
'ի
բովս
փորձութեանց
անկանի,
զի
քաջ
սրբեսցի
յամենայն
աղտոյ.
եւ
յայնմհետէ
զպատկեր
թագաւորին
երկնաւորի
ընդունի,
եւ
տպաւորի
Քրիստոս
'ի
նմա.
եւ
յոյժ
քաջ
սրբեալ
նորա.
բարի
եւ
պիտանի
տեառն
իւրում
լինի.
եւ
'ի
թագաւորական
գանձին
դնի
յարքայութեանն
երկնից։
Եւ
որպէս
թագաւոր
թուղթս
եւ
վարկս
պատուոց
եւ
փառաց
առ
ոմանս
գրեսցէ՝
կոչելով
զնոսա
առ
ինքն,
եթէ
ոչ
երթիցեն
որ
կոչեցանն ,
ոչ
ինչ
'ի
թղթոցն
կարդալոյ
եղեւ
օգուտ.
քանզի
'ի
փառացն
զրկեալ
գտան.
եւ
զմահ
իւրեանց
առաջի
բերին
յաղագս
թագաւորին
ձայնի
չլսելոյ
եւ
զփառսն
արհամարհելոյ,
այսպէս
եւ
զաստուածային
զգիրս
իբրեւ
թուղթս
գրեանց
թագաւորն
աստուած,
եւ
հաւատացեալ
նմա
ընկալցին
զշնորհս
հոգւոյն
սրբոյ.
եւ
եթէ
ոչ
երթեալ
առցեն
որք
կոչեցանն,
ոչ
ինչ
ունին
օգուտ
'ի
կարդալոյ
զգիրն,
այլ
առաւել
եւս
դատապարտին,
զի
'ի
նոցանէ
ուսան
առնել
զկոմսն
այ,
եւ
յոյժ
արհամարհեալք
զնա՝
մերժեցան
'ի
մեծ
թագաւորէն
յամենեցունցն
աստուծո
յ։
Բայց
որ
ճշմարիտ
սրտիւ
զհետ
երթայ
Քրիստոսի,
զամենայն
ինչ
ուրանայ,
նա
եւ
զանձն
եւս
իւր,
եւ
զմիտս
բեւեռեալ
'ի
սէրն
Քրիստոսի,
նախապատուելով
զՔրիստոս
քան
զծնողս
իւր
եւ
զեղբարս
եւ
զկին
եւ
զորդիս
եւ
զազգակիցս
եւ
զսիրելիս
եւ
զստացուածս։
Քանզի
ասէ
տէրն,
որ
սիրէ
զհայր
կամ
զմայր
կամ
զեղբարս
կամ
զքորս
կամ
ըզկին
կամ
զորդիս
կամ
զագարակս
կամ
զտունս
եւ
զհետ
գայ
իմ,
ոչ
է
ինձ
արժանի.
զարքայութիւնն
աստուծոյ
քարոզելով
ազգի
մարդկան՝
որք
կամին
նմա
հետեւել։
Եւ
ասէր.
որ
ոք
կամի
գալ
զկնի
իմ,
ուրասցի
զինքն
եւ
զաշխարհս
եւ
որ
ինչ
յաշխարհիս
է.
որ
ոք
կամի
գալ
զկնի
իմ,
ոչ
է
այսմ
աշխարհիս,
այլ
յաւիտենին։
Որպէս
եւ
ցառաքեալսն
ասէր.
դուք
չէք
յաշխարհէս
յայսմանէ։
Վասն
այսորիկ
առ
դու
զխաչ
քո
եւ
եկ
զկնի
իմ։
Զխաչն
այժմու
վարսս
ասէ.
բայց
եկ
զկնի
իմ,
զյաւիտենից
արքայութիւնն
ասէ։
Ասէ
իսկ
տէրն՝
եթէ
ուր
եսն
եմ,
անդ
եւ
պաշտօնեայն
իմ
եղիցի
եւ
նմա
փառք
յաւիտեանս
յաւիտենից ,
ամէն։
