Յիշատակարան. Մասն II (1767-1776)

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
Ի Հերակլ Արքայէն Գէօրկի անուամբ վրացի ոմն առաքեցեալ աստ առ խանն, երթայր աստի ի Շուշի առ որդի Փանահխանին Իբրահիմ Խալիլ խանն, վասն Շատրլու կոչեցեալ տաճկացն, որք փախուցեալք աստի գնացին յերկիր նորին, զի յետս յղել տացէ զնոսա աստ, եւ ի մէջ սոցա լիցի հաշտութիւն: Վասնորոյ` եւ սրբազան վեհն զթուղթ սիրոյ գրեաց առ Իբրահիմ Խալիլ խանն, յորում եւ զյանձնարարութիւնս գրեաց վասն Յովհաննէս կաթուղիկոսին, եւ Գանձասարու: Եւ զոմանս հարկաւոր բանս բերանով ասաց Գեօրկուն ` ասեալ նմա: Եւ գրեաց թէ` եթէ կատարեսցես, ի քէն շնորհակալ եմք լինելոց, եւ մեզ լաւութիւն մեծ է: Ա աման չայ եւս յղեաց նմա, զոր ինքն էր խնդրեալ յայլոց ձեռօք :
       Թուղթ մի եւս առ Յովհաննէս կաթուղիկոսն գրեաց, ի պատասխանի Բց թղթոցն իւրոց ի յուլիսի ամսեանն գրեցելոց: Եւ ծանոյց զգրելն յառաջ քան զայս եւս ի յունիսի ԺԷ զթուղթ առ ինքն, եւ այժմ զյանձնարարութիւն գրելն վասն իւր առ խանն: Եւ զի գրեալ էր թէ` զնուիրակունս եմ յղելոց ի կողմն Շրուանու, գրեաց յղել փութով, եւ ըզյանձնարարութիւնս էր խնդրեալ, գրեաց թէ` մեք ի հանդիպիլն գնացողաց` աստի գրեմք, դու միամիտ զնուիրակսդ յղեա: Եւ զյաջողութեանց իւրոյ կողմանն էր գրեալ` պատուիրեաց եւս արիանալ: Եւ վասն Մելիք Ադամին զօրհնութեան թուղթ խնդրէր, զի զնա եւս յիւր կողմն արկցէ, զի նա միայն էր ջատագովն չիք Իսրայէլին: Գրեաց թէ` չունիմ ըզպատճառ ինչ` որով գրեցից զմա զթուղթ: Դա զոր ինչ արար ցայժմ, գիտէ լաւապէս: Իսկ մեք` ոչ գրով եւ ոչ բանիւ զմա զոչինչ եմք արարեալ, իսկ թէ ինքն զղջացեալ յարարմանցն` գրեսցէ առ մեզ զթուղթ մեղայական եւս սիրով ընկալեալ` գրելոց եմք առ դա զթուղթ օրհնութեան եւ սիրոյ: Ապա թէ ոչ, ինքն լիցի ողջ, մեք միշտ զդա մերն գիտելով բացի յօրհնելոյ զոչինչ եմք արարեալ զմա: Եւ սմա` եւ այլ մէլիքացն անորոշաբար ողջոյն գրեաց, եւ մեղադրեաց , զի յառաջ մինչ կռիւ էր ի միջի, զթուղթս յոլովս գրէին, իսկ այժմ եւ ոչ մի: Եւ Գեօրկին ի օգոստոս ԻԸ :