Եւ
որպէս
ի
վերդ
ի
թղթոջ
մահտեսի
Գրիգորեանցն
և
մահտեսի
Փիլիպպոսին
ասացաւ
վասն
Կարմիր
վանից
առաջնորդ
Յակոբ
վարդապետին,
թէ
եկեալ
էր
ի
խնդրել
վասն
վանիցն
զկոնդակ
ժողովարարութեան,
ետ
նմա
սրբազանն
զԿոնդակ
Ընդհանրական
ժողովարարութեան՝
սակս
աւերման
վանիցն,
և
տուգանատուութեանցն,
և
անկանելոյն
ի
ներքոյ
պարտուց,
և
այժմոյս
ամայի
իսկ
մնալոյն:
Զի
որպէս
ի
փետրվարի
ԺԷ
ասացաւ,
մինչ
աւերեցեալ
էր
ի
շարժմանէ
պարիսպն
և
կաթուղիկէն,
յետ
այնորիկ
կամեցեալ
էին
ի
ձեռն
Միւսալիմին
և
շեխացն
Կարնոյ՝
շինել
զպարիսպն,
և
նոքա
մանաւանդ
թէ՝
Միւսալիմ
Ֆայատ
օղլի
Խալիլ
փաշայն,
հրամայեալ
էին
անյապաղ
շինել՝
որ
և
շինեալ
էին,
թողլով
զկաթուղիկէն,
զի
յարքունուստ
ֆարման
բերեալ
շինեսցեն:
Եւ
յետ
աւուրց,
Կարսայ
Ալի
փաշայն
հրամանաւ
թագաւորին
անդ
գնացեալ
նստաւ
փաշայ.
(որ
և
յետոյ
սարասկեար
եղև
):
Իբրև
իմացեալ
զշինումն
պարսպի
վանից
չափազանց
տուգանս
էր
առեալ:
Ապա
տեսեալ
նոցա՝
թէ
այլ
ո՛չ
կարեն
նստիլ
ի
վանսն,
քարամբք
խցեալ
էին
զդրունս
պարսպին,
և
ինքեանք
գնացեալ
նստեալ
էին
ի
հին
գիւղն:
Զի
ո՛չ
միայն
փաշայն,
այլ՝
և
այլ
գլխաւորք
և
բռունք
օրըստօրէ
զրպարտելով
զնոսա
վասն
այնր,
առեալ
էին
բազմիցս,
և
առնուին
դեռ
ևս
զբազում
տուգանք
ի
նոցունց:
Վասնորոյ՝
զվանքն
ամայի
թողեալ՝
գնացեալ
էին
անտի
ի
բաց,
և
հազիւ
ապա
զերծեալք
ի
վտանգէն:
Ուստի՝
զայսոսիկ
ի
կարճոյ
գրեաց
սրբազան
վեհն
ի
կոնդակոջն,
յորդորելով
զամենեսին
ի
յառատ
տուրս
ի
շինումն
վանիցն:
Թուղթ
ևս
առ
Պօլսոյ
պատրիարք
Զաքարիա
վարդապետն
և
առ
իշխանսն
գրեաց,
վասն
սորա
յատկապէս
յանձնարարութիւնս,
որպէս
զի՝
ի
խմանս
ունիցին,
առատ
տրօք
օգնեսցեն,
և
ջանասցեն
վասն
վերստին
շինութեան
վանիցն:
Որպէս
զի՝
թէ
վասն
կաթուղիկէն
շինմանն
չկարիցեն
զֆարման
հանել,
գոնէ՝
վասն
պարսպին
հանեսցեն .
զի
մի՛
այլևս
լիցի
խօսօղ
և
տուգանս
առնօղ,
զի
կարիցեն
միաբանքն
վստահ
լինիլ
այնու,
բանալ
զդուռն
վանիցն,
և
համարձակ
և
աներկիւղ
նստել
անդ,
և
շէն
պահել:
Եւ
յորդորումն
բազում
առ
այս,
իմանալ
յինքենէ
իսկ
զորպիսութիւնսն,
և
յամենայն
կողմանէ
խնամ
տանիլ:
Ել
և
Յակոբ
վարդապետն
ընդ
Եսայուն
և
թղթաշինին,
որք
Դ
թղթով
ի
վերոյ
յիշ՛եցան:
Թուղթ
ևս
ի
Կարս
առ
Գէորգն
գրեցաւ,
բաց
յայնմանէ
որ
ի
ձեռն
թղթաշինին,
միամտութիւն
վասն
հասանելոյ
առ
մեզ
դրամոյն՝
զոր
յամսոյս
ԺԷ
թուանկչիքն
մեր
գնացին
ի
բերել՝
և
բերին:
(որպէս
և
ի
վերդ
ի
թղթոջ
մահտեսի
Փիլիպպոսին
և
մահտեսի
Առաքելին
ևս
ասացաւ
):
Եւ
որպէս
ասացաւ
յամսոյս
ԻԴ,
որովհետև
Կարսայ
փաշայի
մարդիկն
եկեալ
էին
աստ
առնուլ
զբրինձ,
և
սա
զյանձնարարութիւնս
էր
գրեալ
վասն
նոցա
առ
սրբազան
վեհն
առ
ի
հոգ
տանել
տալ
այնմ,
առնուլ
տալ
և
յղել:
Բայց
այժմ
վասն
սաստկութեան
ձմռան,
տինկքն
պաղեցեալք
էին,
և
շատ
բրինձ
ո՛չ
գոյր
ծեծեալ.
եղեալն
ևս
էր
հասարակ,
և
ո՛չ
լաւ,
մանաւանդ՝
սակաւ
գտանիւր,
և
այն
ևս
յայլ
և
այլ
տեղիս,
զորս
մեր
մարդիկքն
մեր
բեռնակրօքն
աստի
և
անտի
ժողովեալ
աստ
բերէին:
Մանաւանդ
թէ՝
առնօղքն
ևս
եկեալ
էին
շատք
ի
Կարնոյ՝
ուղտիւք,
և
յամենայն
գեօղս
նստեալք՝
ժողովէին
և
առնուին:
Ուստի
սակաւ
գտանեցեալն
ևս
թանկացուցեալ
էին
շատ
առնօղքն:
Վասնորոյ՝
ծանոյց
սմա
ամենայն,
զի
ծանիցեն
թէ՝
սակաւ
գտանի,
և
մեք
ժողովեմք
տաժանմամբ:
Զի
և
հարցանողացն
ասասցէ
զսոյնս:
Եւ
որպէս
ի
յայն
թղթոջն
որ
ընդ
ֆռանկին,
յայս
թղթոջս
ևս
գրեաց
առ
սա
յանձնարարութիւնս
վասն
Կարմիր
վանից
առաջնորդ
Յակոբ
վարդապետին՝
(որ
ի
վերդ
յիշեցաւ
)
շահել
ըստ
արժանւոյն,
և
ընդ
հաւատարիմ
գնացողաց
ուղևորել:
Ելին
ի
միասին
Յակոբ
վարդապետն,
թղթաշէն
Բէյսօնն
և
Եսային
Թիֆլիզեցի,
զորոց
ելմանէն
ասացաւ
ևս
Դ
թղթով
ի
վերոյ
ի
յունվար
ԻԹ:
Եւ
զայս
թուղթս
Թիֆլիզեցի
Եսայուն
տուաք,
տանիլ
տալ
Գէորգին:
