Վասն
մահուան
Կարսեցի
Իբրահիմ
Աֆանտուն
որդիքն
էին
ի
տրտմութեան,
զի
փաշայն
զյոլով
իրս
ի
նոցունց
առեալ,
և
զթագաւորական
հաշիւն
ևս
առեալ
դեռ
ևս
չտայր
նոցա
միամտիլ,
զի
գրեալ
էր
ի
մեծն
Պօլիս
առ
թագաւորն,
զի
զի՞նչ
և
հրամայեսցէ,
այնպէս
արասցէ:
Իսկ
ի
Պօլսոյ
դեռ
ֆարման
չէր
եկեալ,
և
նոքա
ի
տարակուսի
կային:
Վասնորոյ՝
առ
ի
ունիլ
օժանդակ
ինքեանց
յետագայից
դիպուածոց՝
եթէ
իցէ,
գրեալ
էին
զթուղթ
առ
խանն
տեղւոյս,
յիշեցուցանելով
զսէրն՝
որ
ի
մէջ
սորա
և
հօր
իւրեանց,
զի
այժմ
ևս
առ
ւնքեանս
ունելով
զնոյն,
խնամեսցէ:
Եւ
ընծայ
ևս
էին
յղեալ:
Նոյնպէս
և
առ
քիւրտ
շամդին
աղայն:
Ըստ
սոցին
և
առ
սրբազան
վեհն
գրեալ
զթուղթ
սիրոյ
և
աղերսանաց՝
յորդորելով
ի
սէր
առ
ինքեանս:
Եւ
ընծայ
ևս
էին
յղեալ
ի
ձեռն
մօլլայ
Սալահ
յանուն
մարդոյն
իւրեանց,
որ
զնոցին
որպէսն
և
զդիիմունսն
ևս
ծանոյց,
վասնորոյ
զթուղթ
գրեաց
առ
նոսա
սրբազան
վեհն,
յոյժ
սիրով
և
շնորհակալութեամբ
տալով
յամենայնի
զյոյս:
Ել
Սալահն
ի
նոյեմբեր
Զ: