Փառք
պատիւ
եւ
գոհութիւն
ամենա
Սուրբ
Երրորդութեան
Հօր
եւ
Որդււոյ
եւ
Հոգւոյն
Սրբոյ.
որ
իւրով
առատ
մարդասիրութեամբ
եւ
գթութեամբն՝
ետ
կարողութիւն
անարժանութեանս
իմում
տալ
տպել
եւ
ի
յանգհանել
զպատուական
եւ
զհոգէշահ
մատեանս
զայս,
ի
փառս
իւրոյ
մեծութեանն
եւ
բարերարութեանն,
եւ
ի
յօգուտ
մանկանց
եկեղեցւոյ,
եւ
ի
պարծանս
ազգիս
հայոց։
Եւ
եղեւ
աւարտ
սորին
ի
թուին
հայոց
ՌՃՁԹ.
ի
դեկտեմբեր
Ժ։
Ի
հայրապետութեան
լուսակառոյց
մեծի
անյաղթելի
աթոռոյն
սրբոյ
Էջմիածնի
Տեառն
ՂԱԶԱՐՈՒ
գերընտիր
եւ
երջանիկ
եւ
աստուածաբան
կաթուղիկոսին։
Եւ
երկուց
սրբազան
պատրիարգաց
սրբոյն
Երուսաղէմի
եւ
Կոստանդնու
Պօլսոյ՝
տեառն
Գրիգորի
եւ
տեառն
Ովհաննիսի
աստուածաբան
վարդապետացն։
Իսկ
ընդհանրական
մեծի
աթոռոյ
էջմածնի
հաւատարիմ
եւ
ծայրագոյն
նուիրակ՝
տեառն
Ովհաննիսի
ճգնազգեաց
եւ
խոհեմազարդ
եւ
Աստուածաբան
վարդապետի
եւ
առաջնորդի
սրբոյն
Թումայի
առաքելոյն.
որ
է
ի
Գողթնեաց
գաւառէն.
որ
եւ
ի
սոյն
ամի՝
եկեալ
էր
նուիրակ
ի
մեծն
Կոստանդնուպօլիս.
եւ
բազում
անգամ
յորդորեաց
զսուրբ
մատեանս
զայս։
Այս
ինչ
յայտ
լիցի
սրբազան
հարցդ
եւ
մանկանցդ
սրբոյ
եկեղեցւոյ.
քանզի
չորք
եղեն
պատճառք
տպեցման
սուրբ
մատենիս։
Նախ՝
վերոյգրեցեալ
սրբազան
վեհն՝
որ
եկն
նուիրակ
ի
քաղաքս.
եւ
բազում
անգամ
յորդորեաց
զիս
եւ
հարկ
եդ
ի
վերայ
իմ։
Երկրորդ՝
զի
մի
կորիցէ
աշխատաանք
եօթնալոյս
վարդապետին
մեծի
Գրիգորի
Տաթեւացւոյն։
Երրորդ՝
զի
ոչ
գոյի
ի
մէջ
ազգիս
մերում
գիրքս
այս.
բայց
միայն
անունն։
Չորրորդ՝
զի
ոչ
ունէի
մարմաւոր
յիշատակ
ի
վերայ
երկրի։
Նաեւս
հարք
իմ
եւ
եղբարք՝
որք
հանդիպիք
ընթեռնուլ
զքաղցրածորան
մատեանս,
միով
հայր
մերիւ
յիշեցէք
զննջեցեալսն
իմ
որք
ի
ներքուստ
ծրեալ
կան։
Նախ
յիշեցէ՞ք
զվերոյգրեալ
պատրիարգ
վարդապետն՝
որ
ետ
օրինակ
մի
տպելոյ.
եւ
բազում
անգամ
հարկ
եդ
ի
վերայ
իմ
վասն
տպեցման
սորա։
Նաեւ
յիշեցէք
զՀռօմ
կլայեցի
զՊետրոս
վարդապետն.
որեւ
նա
ետ
օրինակ
մի
պտելոյ։
Նաեւս
հանդերձեալ
եմք
տպել
զերկրորդ
հատորն՝
որ
կոչի
Ամառան.
եթէ
տացէ
Տէր
կարողութիւն,
ի
կատար
հասուցանեմք.
եւ
յետ
կատարելոյ
զայս
բարեխօսութեամբ
եւ
աղօթիւք
եօթնալոյս
վարդապետին
մեծի
Գրիգորի
Տաթեւացւոյն,
ի
մտի
ունիմք
զի
զմնացեալ
գրեանսն
նոյն
սրբոյն
Գրիգորի
Տաթեւացւոյն՝
ժողովել
եւ
տպել
եւ
սփռել
որպէս
զծաղիկ
ի
մէջ
ազգիս
հայոց։
Եւ
արդ՝
որք
հնդիպիք
մատենիս
այսմիկ,
եւ
օգտիք
ի
սմանէ
ընթեռնլով
կամ
լսելով,
յիշեսջիք
հոգեւորական
սիրով
ի
մաքուր
աղօթս
ձեր,
զմեսամած
անձն
իմ
անարժան
ծառայիս
ձերոյ,
զմահտեսի
Շահնազարս
եւ
զեղբայրն
իմ
զՍէհրատն.
եւ
զծնօղս
մեր
զՀախնազան
եւ
զԹագուհին.
եւ
զկողակիցս
մեր
զՀռիփսիմէն
եւ
զմիւս
Հռիփսիմէն.
եւ
զորդեակն
մեր
զՅովհաննէսն.
եւ
զկուսակրօն
եղբայրն
մեր
զտիրացու
Ստեփաննոսն
ի
Տէր
հանգուցեալ.
եւ
զՊեճանն.
եւ
զքվերես
մեր
զԿիւզէլն
եւ
զՄարգարիտն
եւ
զԹումարն.
եւ
զպապս
մեր
զՏէրունն
եւ
զՏէր
Ովհաննէսն.
եւ
զՄամիկո
մեր
զՄարիամն
եւ
զմիւս
Մարիամն
եւ
զամենայն
արեան
արու
զմերձաւորս
մեր
յիշեցէք
ի
Քրիստոս.
եւ
դուք
յիշեալ
լիջիք
ի
խնամս
Աստուծոյ
ամէն։
Նա
եւս
յիշեցէք
զհոգեւոր
եղբայրն
իմ
գետաթաղեցի
Առաքելի
որդի
Սիմօն
աղէն։
*Եւ
արդ՝
զվերոյգրեցեալ
երկու
գղբայսն
հարազատ՝
ոչ
միայն
գովելոյ
եմք
պարտաւոր
եղբայրք,
այլեւ
հետեւիլ
հարկաւորեմք
բարեգնաց
շաւղաց
նոցա.
զի
սոքա
են
որք
ունին
զաւակ
ի
Սիօն
ըստ
ասելոյն
Եսայեայ
եւ
երանութեան
արժանիք։
Զի
ի
բազում
տեսակս
բարեգործութեան՝
թուի
ինձ
թէ
մեծ
եւ
յոյժ
մին
տեսակ
բարեգործութեան
է
այս
ճանաչողացն
յայտնի.
զորոյ
զմեծութիւնն
նա
միայն
կարէ
գիտել
որ
ճանաչէ
թէ
որքան
եւ
որպիսի
օգտութիւնք
ծնանին
ի
Սուրբ
Գրեանցն
ընթերցմանէ։
Բայց
տացէ
Տէր
մեզ
ճանաչել
զանհամեմատ
բարութիւն
գրենաց
եւ
փափագ
ունիլ
այսպիսւոյ
յիշատակի
յաշխարհի
յետ
գնացիցն
մերոց.
որ
իբր
առատ
աղբիւր
բարութեան
միշտ
զկնի
ընթանայ
պատճառին
իւրոյ։
Պարտիք
յիշել
եւ
զտպօղ
մատենիս՝
զթրակացի
Աբրահամ
դպիրն.
որ
իւր
իսկ
ձեռամբ
անհանգիստ
աշքատեալ
ետ
զմուրն
սեւաթոյր
կապարեայ
գրոց
ոչ
հաւատալով
այլոց
մշակաց.
յիշեցէք
եւ
զծնօղն
իւր
զՍարգիսն
եւ
Զազիզն։
Դարձեալ
յիշեցէք
եւ
զաշխատասէր
գործոյս
զարի
եւ
զքաջ
շարադրօղ
գրոցս
կապարեղինաց
զիրացու
Անտօնն.
որ
ի
ցայգ
եւ
ի
ցերեկ
հատեալ
զքուն
աչաց
եւ
քուն
գործեալ՝
թէ
ի
շարելն,
թէ
ի
ցրուելն,
եւ
թէ
ի
փոփոխումն
սխալեալ
գրոց,
ի
սկիզբէն
մինչ
ի
կատարումն
սորա
ոգւով
չափ
յոյժ
աշխատեցաւ.
նաեւ
զծնօղն
իւր
զԳրիգորն
եւ
զՄարիամն։
Յիշեցէք
եւ
զմիւս
աշխատաւորն
գործոյ
տպման
զխոյեցի
սեւանեան
Կարապետի
որդի
զԻնգնատիոսն
որ
բազում
աշխատանս
կրեաց։
Այլեւ
յիշեցէք
զսեբաստացի
ծաղկարար
տիրացու
Բարսեղն
եւ
զՅակօբն։
Զկնի
ամենեցուն
յիշեցէք
եւ
զմեղօք
մածեալ
անձն
իմ
անհանճար՝
զսրբագրօղ
Սուրբ
Գրքոյսս
եւ
զյարմարօղ
ցանկոյս
ըստ
կարեաց,
զՄարտիրոս
դպիրս՝
եւ
զորդեակն
իմ
զՍերօբէն։
Եւ
հայցեմ
ի
սրբասէր
ընթերցողաց
հարցդ
իմոց
եւ
եղբարցդ՝
զներումն
տալ
սխալման
իմոյ։
Յիշօղքդ՝
յիշեալք
լիջիք։
ՎԵՐՋ
