1370
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Վենետ.
187
Ցուցակ.
Ա.
էջ
779-780
Գրիչ
`
Յովաննէս-Ալինախ
վայր`
Եկեղեաց
գաւառ,
Թլակ
աւան
Ի
թուականիս
Հայոց
ՊԺԹ.
(1370),
նոյեմբերի
ԺԷ
(17)
աւարտեալ
եղեւ:
արդ,
գրեցաւ
սուրբ
աւետարանս
ձեռամբ
տխմար
եւ
ախմար
գրչի,
սուտանուն
եպիսկոպոսի
Յովաննիսի,
որ
համանուն
Ալինախի,
Տարաւնոյ
սուրբ
Կարապետի,
ի
դառն
եւ
ի
նեղ
ժամանակի,
որ
նեղեալ
է
ազգ
քրիստոնէի
ի
յազգէն
Իսմայէլի,
աւարտ
եղեալ
այսմ
տառի
ի
գաւառիս
Եկեղե[ա]ցի,
ի
մեծ
աւանս,
որ
Թլակ
կոչի:
Ես
տարագիր
յայս
վայր
եկի,
եւ
էի
տգէտ
յամենայնի,
եւ
ոչ
հմուտ
այսմ
գործի,
վասն
կարեաց
իմ
յանձն
առի,
զի
էի
աղքատ
յամենայնի ,
վասն
այնորիկ
զսայ
գրեցի,
ծաղկով
զարդարեցի,
եւ
ոսկեցի,
եւ
կազմեցի:
Դարձեալ
յերես
անկեալ
աղաչեմ
զամենեսեան
չլին
ել
մեղադիր
սխալանացս
եւ
խոշորութեանս,
զի
այս
էր
կար
մեր,
զի
որք
հանդիպիք
սմա
տեսութեան,
կամ
աւրինակելով,
կամ
կարդալով,
յիշեսջիք
միոյ
աստուած-ողորմայիւ
զանարժան
եւ
զմեղուցեալ
զծագրաւղակս
զՅովհաննէս
եպիսկոպոս
Սուրբ
Կարապետցիս,
ընդ
մեզ
եւ
զհայրն
իմ`
զպարոն
Ներսէս,
եւ
զմայրն
իմ
Մալախաթուն ...,
դարձեալ
կրկին
զիս`
զանպիտան
գրիչս
զԱլինախ
եպիսկոպոս,
եւ
զմեր
ազգականս`
զԿարապետս,
ընդ
նմին
զաւժընդակս
զսպասաւորս
մեր`
զԻշխանս,
զտան
սպասաւորս
մեր`
զմղտեսի
Յակոբս,
եւ
զԿիրակոսս,
որ
զՅովան
գլխոյ
թուխտն
ինք
կոկեաց`
կրկին
յիշեսջիք ...:
Դարձեալ
յիշեսջիք
զԹադէոս
քահանայն,
եւ
զորդիքն`
զսարկաւագներն`
զԵրեմիայն
եւ
զՅոհաննէս,
որ
հացով
եւ
ամէն
բարաւք
աւգնական
եղեն
մեզ:
Դարձեալ
յիշեսջիք
զՅովսէփ
աւագերէցն
եւ
զորդին`
զՀայրապետ
սարկաւագն:
Դարձեալ
յիշեսջիք
զպարոն-տէր
Աւագն,
եւ
զդուստրն
զԳոհարխաթունն`
զմեր
ազգականն,
որ
առաջի
տարին
ընկալան
զմեզ
եւ
բազում
բարութիւն
արարին:
Դարձեալ
կրկին
յիշեսջիք
զհայրն
իմ`
զպարոն
Ներսէս
եւ
զազգականն
իւր
զՄեծխաթուն
ծերուկն,
որ
մխիթարէր
զմեզ
հանապազ:
ՊԱՏՄՈՒԹԻՒՆ
ՏԱՐՕՆՈՅ
ՅՈՎՀԱՆՆՈՒ
ՄԱՄԻԿՈՆԵՆԻ
Երեւան
188
6
Գրիչ
`
Անտ[ոն]
ա
Ո՜վ
դասք
լուսերամից,
որք
աւգտիք
կամ
աւրինակէք
եւ
կամ
տեսութեամբ
հանդիպիք,
աղաչեմ,
աղաչեմ
մեղաց
թողութիւն
խնդրեցէք
Յովաննէս
սարկ[աւագի
]
եւ
ամենայն
արեան
մերձաւորաց
իւրոց,
որ
յոգնատենչ
փափաքմամբ
ստացաւ
զսա
ի
հալալ
արդեանց
իւրոց
ի
յիշատակ
իւր
եւ
ծնողաց
իւրոց,
նայ
եւ
զմեղաւք
թաղծեալ
եւ
զանարհեստ
գրչակս
զԱնտ[ոն
],
եւ
զծնաւղսն
իմ,
եւ
զամենայն
արեան
մերձաւորսն,
եւ
զդստրիկն
իմ
զԵրինան,
որ
յայսմ
ամի
փոխեցաւ
ի
Քրիստոս.
եւ
որ
զմեզ
լի
սրտիւ
յիշէ
եւ
մեղաց
թողութիւն
խնդրէ`
ինքն
յիշեալ
եղիցի
յարքայութիւնն
Քրիստոսի,
որ
է
աւրհնեալ
յաւիտեանս ,
ամէն:
Ծաղկող
`
Ալինախ
բ
,
Մ.
ԶԱլինախ
եպիսկոպոս
ծաղկաւղակս
յիշեցէք
ի
տէր
մի
ողորմայիւ,
եւ
աստուած
զձեզ
յիշէ:
ԼՈՒԾՄՈՒՆՔ
ՃԱՌԻՑ
ԳՐԻԳՈՐԻ
ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆԻ
ԱՍԱՑԵԱԼ
ԴԱՒԹԻ
ՄԵԿՆՉԻ
Վիեն.
336,
Տաշ.
ՑՈՒՑ.
էջ
757
Գրիչ
`
Սիմէոն
ա
Փառք ...
որ
ետ
կարողութիւն
անարժանիս
հասանել
զրաւ
կտակիս:
Արդ,
ես
`...
Սիմէոն
սպասաւոր
բանի,
առաջինս
ի
մեղաւորաց
եւ
վերջինս
ի
կարգ
վարժապետաց ...
գրեցի
ի
դառն
եւ
յանանդորր
ժամանակիս,
որ
ոչ
գոյր
հա
նգիստ
ի
տեղի
գրելոյ:
Ի
թվականի
ՊԺԲ.
(1363)
սկսայ
ի
գրել
եւ
աւարտումն
եղեւ
ՊԺԹ.
(1370):
Որք
ճաշակէք
ի
քաղցրահամ
պտղոյս
աստուածաբանութեանս,
որ
կա
ամբարեալ
ի
սմա,
յիշեսջիք
ի
մաքրափայլ
յաղաւթս
ձեր
զտառատիպ
գծիս`
զՍիմէոն
սպասաւոր
բանի,
եւ
զհարազատ
հոգեւոր
եղբարքս
իմ`
զՍտեփաննոս,
զՅոհաննէս
եւ
զայլս,
որ
ի
գրելն
աւգնական
եղեն ,
զՍարգիս,
զԱմիրն,
նայ
եւ
զսրբասնեալ
հոգեւոր
որդեակն
մեր
զՅովաննէս
ք[ա]հ[անայն
],
եւ
զՎարդան,
եւ
զՅոհաննէս,
որք
բազումս
գթացին
ի
մեզ...:
բ
...
Ո՜հ,
ո՜հ,
զդառնութիւնս,
որ
կրեցաք
սուտակասպասաց
սուտ
եւ
սոսկ
կրաւն[աւ]որաց:
Հետ.
ստացող
`
Յովհաննէս
գ
Ո՜վ
սուրբ
ընթերցօղք,
Յովհաննէս
կրօնաւորն
զիւր
փիլոնն
ինձ
երետ
յիշատակ,
որ
ժամաւք
եւ
պատարագաւք
զինքն
յիշատակէաք:
Զգիրքս
բերին
ի
ծախ,
ես
այլ
ոչինչ
չունէի,
զՅովաննէս
կրաւնաւորի
փիլոնն
տուի
գրոցս
ի
գինն.
ով
որ
ընթեռնու`
զՅովհաննէս
աբեղայն
յիշեցէք
միշտ
եւ
հանապազ
յաղաւթս
ձեր,
եւ
աստուած
զձեզ
յիշէ
յիւր
արքայութիւնն,
զիւր
անուն
գրէ
ի
կենաց
գիրն,
ամէն ...:
Եւ
զՅովհաննէս
կրօնաւորն
իւր
զծնողաւքն
հանդերձ,
զհայրն
իւր
Սիոն
եւ
զմայրն
իւր
Սիրմայ,
որ
զգիրքս
եբեր
թեթեւ
գնով
ինձ
երետ.
Քրիստոս
աստուած
զիւր
անունն
եւ
զիւր
ծնողացն`
զՍիոնին
եւ
զՍիրմին,
ի
կենաց
գիրն
գրէ,
ամենայն
սրբոց
բարեխաւսութեամբ...:
Ընդ
[սոցա
]
եւ
զիս,
զՅովհաննէս
վարդապետս,
որ
զգիրքս
գնեցի,
եւ
զիս
յիշեցէք
յաղաւթս
ձեր`
միշտ
եւ
հանապազ,
եւ
աստուած
զձեզ
յիշէ
յիւր
արքայութիւնն,
ամէն,
եղիցի ,
եղիցի:
ԻՄԱՍՏԱՍԻՐԱԿԱՆ
ՆԻՒԹԵՐԻ
ԺՈՂՈՎԱԾՈՒ
Երեւան
1748
Գրիչ
`
Պաւղոս
ա
Ի
թվ.
ԸՃԺԹ.
(1370),
Սարգիս
երէց,
եղբայր
Յովանէս
վար[դ]այպետի,
նեղեըա]լ
յա
նաւրինաց
եւ
յաղքատութիւնն
անկեալ,
հեռանայր
աւտար
երկիր,
եւ
յանկարծ
հասանի
վախջան
մահուան
նորա
եւ
որդոյն
նորա
Յովանիսի,
որ
էր
ծաղկեալ
երիտասարդական
հասակաւն,
եւ
ունէր
Ա.
(1)
զաւակ
արու`
երկուամենից:
Արդ,
աղաչեմ
զամենիսեն,
որք
հա[ն
]
դիպիք
այսմ
տառի,
մեղաց
թողութիւն
խնդրեցէք
Սար[գ]իս
քահանային
եւ
Յովանիսին ,
որ
մինչ
առաւա[ւ]տ
էր
կենացն`
երեկոյ
եղեւ
ամացն:
Եւ
զՊաւղոս
անպիտանս
յիշեցէք,
աղաչեմ,
եւ
որ
յիշէք`
յիշե[ալթ
լիջիք
յամենառատ
պարգեւողէն
Յիսուսէ
Քրիստոսէ,
տեառնէ
մերոյ,
որում
փառք
յաւիտեանս ,
ամէն:
բ
Տնկիկ
Պաւղոս`
սուտ
կրաւնաւոր,
ԶԱրիստոտելի
գիրք
ծանր
ու
խոր.
Տառս
այս`
ծաղիկ
բազում
գունոյ,
Վարդայպետաց
է
սայ
պիտոյ,
Դու
փափակիս
կաթիլ
ջրոյ,
Սա
է
վտակ
հոսան
գետոյ,
Եւ
դու
տկար,
որպէս
մեղու,
Աստի
չկայ
ճար
ըմպելոյ,
Ես
եմ
լալի
բազում
դիմաւք
Ի
բանսարկուէն
խոցեալ
նետաւք:
Յիշեցէք
ի
Քրիստոս,
աղաչեմ ,
աղաչեմ:
ՄԱՍՆ
ԱՍՏՈՒԱԾԱՇՆՉԻ
Երեւան
150
Գրիչ
`
Մարկոս
վայր
`
Կաֆայ
Աստանաւր
կատարեցաւ
մատեան[ս
],
որ
կոչի
գիրք
Պաւղոս
առաքեալ,
որ
ունի
անթերի
չորեքտասան
գլուխ
լիակատար
`
ցանկովն
իւրեանց
միահամուռ,
ի
թվաբերութեանս
Հայոց
ութ
հարիւրերոր
||
դի
տասներորդի
իններորդի
(1370),
ի
կաթողիկոսութեանն
տեառն
մերոյ
Մեսրովպայ,
եւ
այսմ
նահանկի
դիտաւորութեանն
աթոռակալի
Յոհանէս
աբեղայի
կորովամտի,
յոյժ
հմուտ
աստուածաշունչ
մատենից,
բնական
Սեբաստացի,
ձեռամբ
նուաստ
մարկոսի
փցուն
գրչի,
ի
մայրաքաղաքի,
որ
Կաֆայ
անուն
յորջյորջի,
ընդ
հովանեաւ
ի
յոտս
սրբոյն
Յակոբի ,
ամէն:
ԺՈՂՈՎԱԾՈՒ
Երեւան
3937
Գրիչ
`
Ստեփանոս
վայր
`
Վան
Սորա
օրինակս
այս
էր
կարծեաւք,
բայց
դու
զգուշացիր
այլւ[ի
]
լաւ
գտանես
|||,
եւ
զմեղապարտս
Ստեփանոս
վար[դապետ
յիշել
]
աղաչեմ,
թվ.
ՊԺԹ.
(1370),
ի
Վան:
