1395
ՄԱՇՏՈՑ
Երեւան
6925
Գրիչ
`
Ստեփանոս
վայր
`
Խիզան
...
Արդ,
գրեցաւ
գիրս
հոգեշահ,
մահու
եւ
կենաց
յարմարող
եւ
միջնորդ
առ
աստուած
եւ
առ
մարդիկ,
ի
թուականիս
Հայկազեան
տումարի
ՊԽԴ.
(1395),
ձեռամբ
մեղսաներկ
եւ
փծուն
գրչի`
սուտանուն
Ստեփանոսի,
ի
քաղաքիս,
որ
կոչի
Խիզան,
ընդ
հովանեաւ
սրբուհոյ
Աստուածածնին
եւ
սրբոյն
Սարգսի
զաւրավարին,
ի
հայրապետութեանն
Կիլիկեցոց
տէր
Կարապետի,
որ
մականուն
Բոկիկ
կոչի,
եւ
ի
մերում
հայրապետութեանս
տէր
Դաւթի
Աղթամարեցոյ,
եւ
ի
թագաւորութիւնս
այլայսեռից
Լանկ-Թամուրի,
որ
տիրեալ
ունէր
ի
տանէն
Սըմըրղընդայ
մինչեւ
ի
Բաբելոն,
եւ
անտի
մինչեւ
ի
Միջագետս
Ասորոց`
Ուրխա,
եւ
անտի
մինչեւ
ի
գլուխ
գետոյն
Եփրատայ:
Եւ
զչարութիւնն
նորա,
զոր
գործեաց
առ
եկեղեցիքն
եւ
առ
եկեղեցականքն
եւ
առ
հաւատացեալս,
ո՜
կարասցէ
պատմել,
զի
բազումք
սրով
կատարեցան ,
եւ
բազումք
սովալըլուկ
եղեալ,
եւ
այլք
առ
ոտս
||
ձիոց
անկեալ
կատարեցան
չարաչար
կտըտանաւք,
զոր
տէր
աստուած
բարձցէ
զթագաւորութիւն
նորա
եւ
անդընդասոյզ
արասցէ
եւ
տացէ
մեզ
թագաւոր
խաղաղարար:
Ո՜վ,
պատուական
մանկունք
եկեղեցոյ,
որք
հանդիպիք
այսմն
տառիս,
յիշեցէք
ի
յերկնաթռիչ
յաղօթս
ձեր
զբարեպաշտ
տանուտէրն
զՄուրատն,
եւ
զծնողսն
իւր,
եւ
զբարի
կենակիցն
իւր
զՂըպչախն,
եւ
զծընողսն
իւր,
զի
յոյժ
փափաքմամբ
ետուն
գրել
զՄաշթոցս
զայս
ի
վայելումն
Կարապետ
քահանային...:
Արդ,
աղաչեմ
զձեզ
մանկունք
եկեղեցոյ,
ես
`...
Ստեփաննոս
քահանայ,
որ
զտառըս
գրեցի,
յիշման
արժանի
||
առնել
զիս ,
եւ
զծնողսն
իմ,
եւ
զծերացեալ
հայրն
իմ
զԳրիգոր
քահանայն,
զի
յոյժ
երախտաւոր
է
ինձ,
եւ
զամենայն
արեան
մերձաւորսն
իմ,
եւ
զթղթի
կոկողն,
որ
վասն
մի
տէր-ողորմոյ,
զինչ
ես
գրէի
նայ
յոյժ
փափաքանօք
կոկէր...:
ՀԱՏՈՒԱԾ
ԱՍՏՈՒԱԾԱՇՆՉԻ
Փիրղ.
Նօտարք
Հայոց,
էջ
6-7
Ստացող`
Ուստիանէ
խաթուն
վայր`
Խաղտեաց
նահանգ,
Խաղճանի
մենաստան
Ի
թուաբերութեանս
ՊԽԴ.
(1395),
ի
հայրապետութեան
տեառն
Թէոդորոսի ...
եւ
ի
յառաջնորդութեան
մերոյ
նահանգիս
Խաղտեաց`
Բաբերդոյ
տէր
Յովհաննիսի
արքեպիսկոպոսի,
եղեւ
հրաման
ի
տեառնէ
աստուծոյ
մերոյ
վերափոխել
ի
տէր
Յիսուս
սրբասնունդ
եւ
երանաշնորհ
եպիսկոպոսին
մերոյ
տէր
յովհանն[իսի
],
եղեւ
պակասութիւն
ամենայնի
մեզ
ամենեցուն,
եւս
առաւել
հրեշտակաբնակ
մենաստանիս
Խաղճանեայ,
զոր
եւ
ի
սատրելոյ
չարին
յարեան
ոմանք
ի
մէնջ,
ի
մեր
ազգականաց,
եւ
հակառակեցան
վանիցն,
եւ
ցրուեցին
զուխտ
եւ
զամենայն,
զոր
ինչ
կայր
ի
նմա.
զոր
տէր
Յովհաննէս
հանցէ
զպատիժ
պատուհասին
ի
գլուխ
հակառակողին ,
ամէն:
Ես`
նուաստ
ոգի`
քոյր
տէր
Յօվհան
եպիսկոպոսի,
վերստին
հաստատեցի
զսուրբ
ուխտն
Խաղճանեայ,
Ուստիանէ
խաթուն,
եւ
պարոն
Թորոս`
որդի
իմ,
եւ
ժողովեցաք
զջահ
եւ
զանօթ
սուրբ
եկեղեցեաց,
եւ
եդաք
ընդ
ձեռամբ
մերով
յիշատակ
մեզ
եւ
ծնողաց
մերոց`
պարոն
Աստուածատուրին
եւ
մօրն
իմոյ
Խաժիկ
խաթունին:
ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ
ՍԱՂՄՈՍԻ
ՎԱՐԴԱՆԱՅ
ԱՐԵՒԵԼՑՒՈՅ
Երեւան
5352
(տես
նաեւ
1381)
Վաճառող
`
Յոհանէս
ա
Ես
Յոհանէս
վարդապետս,
Աստուածատուր
իրիցու
որդիս,
Ստեփանոսի
եղբայրս,
ծախեցի
զիմ
Սաղմոսի
Մեկնիչս
Յովանիսին
սպասաւորի
բանի,
Վարդանա
որդոյ:
Մարդոյ
զրուց
չկայ
ի
ներս,
ոչ
իմոց
ու
ոչ
աւտարաց,
ով
որ
դաւի
առնէ
ատենին
Քրիստոսի
մատնի:
Ես`
Սարգիս
րաբունապետս
վկա.
Ես`
Կարապետս
վկայ.
Ես`
Ստեփանոս,
որ
զգիրս
գրեցի,
վկա:
Թվ .
ՊԽԴ.
(1395):
Աստուած
վայելեալ
տացէ
ընդ
երկայն
աւ[ու]րս,
ի
փառս
եւ
ի
գովեստս
Յիսուսի
աստուծոյ ,
ամէն:
բ
Այլ
եւ
զնոյն
վերոգրեալս
զՅովանէս`
աշակերտ
բանի,
աղաչեմ
յիշել
ի
տէր,
որ
մեծաւ
ջանիւ
եւ
ըստ
կարի
աշխատութեան,
ուղղեաց
զմատեանս
աստուածային
հոգոյն
ի
լաւ
եւ
ի
յընդիր
աւրինակէ,
որ
ուղ[ղ
]
եալ
էր
յիմաստուն
արանց,
եւ
դասիւ
առ
ոտն
էր
երջանիկ
վարժապետիս
մերո
Սարգսի,
ի
սուրբ
ուխտս
Վարագ:
Զի
էր
տեղիք,
որ
բանն
էր
սղալ,
եւ
էր`
որ
բառն,
եւ
էր`
որ
կէտն
եւ
շեշտն,
ըստ
կարի
մերո,
զոր
գիտացաք,
եւ
ողորդեցաք
եւ
դրանք
զհարցականն
եւ
զհա[յ
]
ցական:
Որք
կարդայք
կամ
աւրինակէք,
յիշեցէք
ի
Քրիստոս
զառաջին
աշխատողսն,
եւ
զվերջինս,
եւ
զգրողս,
եւ
դուք
յիշեալ
լիջիք
ի
Քրիստոս ,
ամէն:
Եւ
զիս`
զանարժանս
ի
մանկունս
եկեղեցոյ`
զՍտեփանոս,
որ
զյիշատակարանս
գրեցի,
բարի
կամաւք
յիշել
աղաչեմ:
ՅԱՂԱԳՍ
ՄԱՐԴՈՅՆ
ԼԻՆԵԼՈՒԹԵԱՆ,
ՄԱՏԹԷՈՍԻ
ՎԱՐԴԱՊԵՏԻ
Երեւան
512
Հեղինակ
`
Մատթէոս
վայր
`
Տաթեւ
Արդ,
ես`
խոցոտեալ
հոգի
եւ
մարմին
տկարացեալ,
եւ
տարտամեալ
մտօք
եւ
գիտութեամբ,
վիրաւորեալ
ի
բանսարկուէն,
մեռեալ
ոգի
Մատթէոս
քահանայ
սպասաւոր
բանի,
առի
յանձն
աշխատութիւնս
զայս,
ոչ
զի
կարողութիւն
էր
իմ,
այլ
հարկացեալ
ի
խնդրոյ
սրբազան
եղբօր
մերոյ
Սարգսի
քահանայի,
որ
փափաքեաց
սմա,
հաւ
աքեցի
ի
բանից
հարանց
սրբոց
պարզ
եւ
յստակ
ի
հասկացումն,
զոր
վայելել
տացէ
տէր
աստուած
սրբութեան
գործով,
մանաւանդ
ի
զուարճութիւն
մանկանցդ
եկեղեցոյդ
Հայաստանեայց,
վասն
որոյ
երես
անկեալ
աղաչեմ
հանդիպողացդ
սմա,
զի
մտադիւրութեամբ
ընթերցջիք`
զպակասն
ուղղելով
եւ
զաւե
լորդն
կձռելով,
եւ
սխալանացն
ներել
աղաչեմ,
զի
այսքան
կարացի:
Այլ
եւ
աղաչեմ
յիշել
ի
մաքրափայլ
յաղօթ
ձեր,
թերեւս
իջցէ
շնորհ
ողորմութեան
աստուծոյ
ի
յոսկերս
մեռելոյս
եւ
լուասցէ
զաղտ
հնութեան
իմոյ:
Արդ,
եղեւ
զրաւ
համառօտութեան
բանիս
ի
թվին
Հայկազան
տում
արի
կրկին
քառից
հարիւրից
եւ
քառից
տասանց
եւ
քառից
թուոց
(2x4x1004x104551=1395),
ի
ժամանակի
նեղութեան,
ուր
աւերեալ
քակեաց
զաշխարհս
ամենայն
հուրն
հարա[ւա՞]յին
Թամուր
կոչեցեալ,
եւ
մեք
դեգերեալ
ի
դրանս
սուրբ
առաքելոյն
Եւստաթէի
պանդխտական
կենօք,
առ
ոտս
երջանիկ
րաբունապետին
Գրիգորի,
սպասեմք
վերին
խնամոցն,
եւ
իմ`
առեալ
աստ,
անգեալ
կենօք
ձեռնարկեցի
յայս
գործ
տեսութեան:
Քանզի
իմաստունք
ոչ
կարօտին
սմա,
զի
նոցա
ամենայն
ինչ
յայտնի
է,
այլ
իմ
ընկերակիցքն
ուսցին
ի
սմանէ,
զի
մի
անգիտութեամբ
խաւարն
ամենեւին
կուրացուսցէ
զն
ոսա:
Այլ
եւ
աղաչեմ
զգաղափարողսդ,
զի
զսակաւ
յիշատակս
մեր
գրեսջիք
ի
կտարումն
գրոց...:
ԱՒԵՏԱՐԱՆ
Ինճիճեան,
Ստորագր.
հին
Հայաստ.
էջ
171
Վայր`
Ըռըշտունիք,
Տշող
գիւղ
Գրեցաւ
ի
թուականիս
Հայոց
ՊԽԴ.
(1395),
ի
յերկիրս
Ըռըշտունեաց,
ի
գեաւղս,
որ
կոչի
Տշող...: