22.
ՄԱՐՏԻՐՈՍ
ԿՈՂԲԱՑԻ
†
ՊԼԶ=1387-ից
յետոյ
ՅՊԼԶ
թուականին
մեր
(բռնաւորն
Արեւելից
Լանկթամուր
Թաթարաց)
առեալ
էր
զաշխարհն
Խորասանու
ութամեայ
պատերազմաւ,
եւ
անտի
չուեալ
եկն
էառ
զԳանձակ
շահաստանի
քաղաքն
Թաւրէզ:
Եւ
անտի
չուեալ
եկն
յերկիրն
Սիւնեաց
ի
վերայ
դղեկին
Երնջակու.
եւ
ապա
ի
վերայ
երկրին
Ճակատուց`
էառ
զքաղաքն
սուրբ
Մարի
ի
հիմանց
տապալեալ
զամուրն
մեր
զոր
էր
ամրափակեալ
պատուական
ազգին
Բագրատունեաց.
եւ
գերեաց
զքաղաքն
եւ
զամենայն
շրջակայ
գեղորայսն:
Իսկ
բարեպաշտ
տանուտէր
մի
Մարտիրոս
անուն`
յոյժ
զօրեղ
զօրական,
ողորմած
եւ
աղքատասէր
ի
գեղջէն
Կողբայ.
ելեալ
ի
լեառն
Բարդող,
որ
կոչի
յայլոց
ազգաց
Թակալթու,
յոյժ
արի
եւ
քաջ
մանկամբք
գեղջն
ապրեցոյց
զամենայն
հաւատացեալսըն
մեծաւ
պատերազմաւ
եւ
սրտապինդ
զօրութեամբ
օգնութեամբ
հզօրին
Աստուծոյ
Յիսուսի
Քրիստոսի
Փրկչին
մերոյ:
Եւ
թէպէտ
բազում
անգամ
պատերազմեալ`
ոչ
կարացին
առնուլ
զլեառն
զայն:
Որ
յետոյ
այրն
այն
նահատակեցաւ
ի
պիղծ
Թուրքմանէն
Սահաթ
անուն,
հեղձուցեալ
ի
ջուրն
Արազու
անտես
ի
մարդկանէ: