ԼԱ.
Եւ
զայս
ասացեալ
սրբոյ
առնն
Վարդանայ
տեառն
Մամիկոնէից
եւ
Հայոց
սպարապետի`
կամակցութեամբ
երանելի
եղբարցն
իւրոց
եւ
սիրելեաց
դարձան
անդրէն
առ
ընկերսն
իւրեանց
ի
բանակն
։
2
Եւ
եկեալք
ի
միաբանութիւն
բազմութեանն`
ոչ
առնէին
դուլ
եւ
դադար
խորհուրդք
սրբոյ
սպարապետին
Հայոց
Վարդանայ`
լոկ
միայն
առտնին
կատարել
քահանայիւք
եւ
այլ
բազմութեանն
պաշտաւնէիւք
դրանն
իւրոյ
զպաշտաւն
կարգեալ
ժամուցն,
զոր
զցայգ
եւ
զցերեկ
բազում
փութով
վճարէին
անյապաղ.
այլ
միաբանութեամբ
ամենայն
Հայովք
երթալ
յեկեղեցի
ցանկայր։
3
Բայց
թէպէտ
եւ
նեղէր
չերթալով,
այլ
եւ
կամաւ
արգելեալ`
առ
վայր
մի
համբերէր
իրացն,
հոգալով
եւ
զպէտս
ընկերացն,
որպէս
իւրոյ
տանն
եւ
անձին.
մանաւանդ
յաղագս
Աշուշայի
Վրաց
բդեշխի
եւ
որդւոց
իշխանին
Սինեաց
Վասակայ,
զորս
արգելեալ
պահեաց
անդրէն
ի
դրան
թագաւորն
Պարսից
։
4
Եւ
զայս
խորհէր
սուրբն
Վարդան,
իբրեւ
ոչ
առ
ի
պէտս
ինչ
աւգնականութեան
իւրում
առաջադրեալ
գործոյն,
քանզի
չխորհէր
զյաղթութեան
ինչ
անուն
գտանել,
այլ
զհեղումն
արեան
անձինն
ի
վերայ
շինութեան
ուխտի
եկեղեցւոյ
մնչէր
.
բայց
հոգայր
իբրեւ
զբարեսէր,
թէ
մի՛
գուցէ
ինչ
արանցն
ի
թագաւորէն
,
եւ
վնասիցին։
.
բայց
ոչ
հոգալով
ինչ
կարի
յայն
միտս`
ըստ
խաւսիցն
փութացուցանէր
զյայտնել
իրացն,
այլ
վասն
մթերից
առաջին
ոխութեանն,
զոր
ունէին
առ
միմեանս
իշխանն
Սիւնեաց
Վասակ
եւ
տէրն
Ամատունեաց
Վահան։
6
Բայց
ըստ
ծանր
խոհականութեանն
իւրոյ
հայեցեալ
նկատէր,
թէ
կա՛մ
չհաւանեալ
ապստամբել
իշխանն
Սիւնեաց
Վասակ`
մեռանի
յիւրոցն
ընկերաց
անարժան
մահուամբ,
կամ
թէ
հաւանեալ
առ
վտանգին
ապստամբել`
արգելեալ
անդրէն
ի
դրանն
որդիքն
երկոքեան
չարաչար
կենաւք
վտանգեալ
պատահեն
մահու
եւ
կամ
բազմաժամանակեայ
կարեւոր
կապանաց
եւ
բանդից
դիպեալք`
տանջին
անխնայ։
7
Իսկ
սուրբ
այրն
Աստուծոյ
Վարդան
տէրն
Մամիկոնէից
եւ
Հայոց
զաւրավարն
ոչ
ի
բանս
ինչ
ուրուք
հայէր,
այլ
զհոգ
ընկերացն
հոգայր
եւ
ի
նահատակութիւնն
ցանկացեալ
ընթանայր։
8
Եւ
այնպէս
ձգեալ
բռնի
զաւուրս
գարնանոյն
յերկար,
մինչեւ
յաւուրս
տաւթոյն
մաւտելոյ.
եւ
հասեալ
ամիսք
տաւթոյն
ջերմութեան`
չու
արարեալ
ամենայն
բազմութիւնն
Հայոց
ի
տեղիս
հովոց`
գային
հասանէին
ի
գաւառն
որ
կոչի
Ծաղկուտն,
մերձ
ի
բերդն
ամուր,
զոր
Անգղն
անուանեն.
զայն
տեղեաւք
արարեալ
բանակետեղս
`
դադարէին
անդ
զաւուրս
տաւթոյն։
