[.
ի
մեծ
իշխանէն
Վարազ
առ
մեծ
հայրապետն
Հայոց
Սահակ
եւ
իշխանն
վասն
սիրոյ]
1
Ընդ
այն
ժամանակս
լինէր
խորհուրդ
իշխանին
Վարազ
ի
գործ
ինչ
եւ
ի
սէր
առ
մեծ
կաթողիկոսն
Հայոց
եւ
բարեպաշտ
իշխանն
գաւառին։
մեծաւ
սիրով
պատուեալ
ընդ
նմա,
եւ
տուեալ
նմա
հանգիստ՝
նմա
յամել
ժամանակս
ի
տիեզերական
աշխարհին։
3
Եւ
ի
ժամանակսն
յայնոսիկ
բերեալ
իշխանին
մեծ
զաւրավարին
Հայոց
ի
ի
գաւառէն,
զպատուական
խոստովանողին
բոլորովին,
ամենայն
հանդերձ՝
յաշխարհն
Հայոց՝
ի
քաղաք՝
հանգուցեալ
ի
նորաշէն
յարկս ,
զոր
մեծին
յանուն
սրբոյն
Գրիգորի։
4
Ապա
մեծաւ
աղաչանաւք
անկեալ
առաջի
եւ
Հայոց՝ ,
եթէ
հնար
ինչ
իցէ
լնուլ
սրտին
եւ
զխնդրուածս
։
5
«Տուք,
ասէ,
ի
նշխարաց
սրբոյն
Գրիգորի»։
6
Եւ
նոքա
ոչ
առնուին
յանձն,
«Ո՛չ
երբէք
ուրեք
բաշխեալ
են
նշխարք
սրբոյն
Գրիգորի,
եւ
ո՛չ
մեք
ունիմք
իշխանութիւն
հանել
մասն
ի
եւ
տալ
քեզ»։
7
Յայնժամ
կալեալ
աւգնական
զդշխոյն
Հեղինէ՝
զտիկինն
Հայոց
Մեծաց,
որ
եւ
նա
իսկ
յԱղուանից
նահանգէն
էր,
սակս
այնորիկ
եղեւ
ձեռնտու
նմա,
եւ
պարառաբար
յարուցեալ
գայր
առ
աղաչէր
կատարել
զխնդիրն,
որ
վասն
նշխարացն։
8
Նոյնպէս
եւ
Հայոց՝
զիւր
տէրն,
հաւանեցուցանէր
տալ
զնշխարսն,
«Տուք
զբաժին
իմոյ
աշխարհին
եւ
հաւր
իմոյ
ի
Գրիգորէ
եւ
կատարեցէք
զխնդրուածս ,
որ
յիմոյ
աշխարհէն,
զի
լցեալ
նորա
փափագն՝
զուարթամիտ
հրաժարեալ
յուղարկեսցի
ի
մէնջ»։
9
Եւ
մարդասիրին
արկեալ
ի
միակամութեամբ
տալ
մասն
ծնաւտէն
մեծին
Գրիգորի։
10
Եւ
նմա
զփափագելի
եւ
մեծարեալ
մեծապատիւ
շքեղութեամբ՝
ընկալեալ
ողջոյն,
յանձն
արարեալ
շնորհացն
Աստուծոյ՝
ճանապարհորդ
։
11
Գային
լուսաչու
փառաւք՝
անցեալ
ընդ
աւթեւանաւք
առողջութեամբ։
հասանէր
իւր
եւ
զբերեալ
հանգուցանէր
յիւրում
մենաստանին
ի
։