[.
Թուղթ
իշխանին
Հոնաց
ի
նոյն
յաշխարհն
]
1
«Առ
սուրբ
Հայոց
Մեծաց
Սահակ
եւ
մեծագով
իշխանդ
Գրիգոր՝
Հայոց .
ողջո՛յն
շատ։
լինելութեան
երկրի
անգիտութեամբ
խաւարեալք՝
մառախլապատ
միգով
հարքն
մեր
։
3
Իսկ
զեկեալ
աշխարհի՝
վերինն
Աստուած,
յերկիր
եկեալ
Քրիստոս՝
ի
լուր
ականջաց
լուաք
իբրեւ
։
4
Եւ
յարշաւանաց
մերոց
եւ
որ
մաւտ
առ
տունդ
զմի
հաւատ
դուք
եւ
ամենայն
տիեզերք,
նախանձ
բարի
եւ
մեր
տնկեցաւ
սրտի։
5
Եւ
բան
Քրիստոսի
Աստուծոյ
մերոյ
լցեալ ,
եւ
ի
ծագս
քարոզեցաւ
Աւետարան ,
զորս
ուսաք
միոջէ՝
Մեծ
եղելոյ
։
6
Եւ
այժմ
զեղեալ
առ
մեզ
յեկելոցդ՝
լուեալ
ձեր՝
զհայցումն
մեր
զնոյնդ
։
ի
սրբոյ
հայրապետէդ
խնդրեալ
է
մեր,
եւ
գործակից
եւ
հաւատակից
նմա
յերկաքանչիւրոցդ
կատարել
զմեր
հոգեւոր
խնդիր։
8
Զի
սակս
նորա
առ
մեզ
արշաւանք
զաւրացս
խուժադուժ
յաշխարհ
ձեր
արգելեալ
փակեալ
մեր
մի
հաւատ
ունելով
եւ
։
9
Ո՛ղջ
լերուք»։
10
Արդ՝
իբրեւ
եկին
հասին
նոքա
Աղուանից
եւ
Հայոց,
եւ
տուեալ
ողջոյն՝
պատմելով
զամենայն,
ինչ
արար
Աստուած
ի
նորա
յաշխարհին
Հոնաց,
եւ
մատուցին
մեծի
իշխանին
առաջի
քահանայապետին
եւ
իշխանին ,
խնդութեամբ
ընկալեալ
նոցա
եւ
ամենայն
աշխարհին՝
պատասխանի
։