Ուղերձներ

Ա նծինն անեղ եւ գերալրու մ, Էն եւ Աստուած լոյսն անապատու մ
Էլից լուսով լի պատարու մ, յօրինեալ զքեզ գերապատու մ

Բ ան եւ ծնունդն անհասակ ա, լոյս 'ւ ի լուսոյ որ սէրն է ն ա
Սիրով սիրեաց զսէրդ ահ ա ՛, բարգաւաճեաց զքեզ վեհակ ա

Ր ախճանաբուղխ գետն անսպա ռ, որ ի Հօրէ Հոգին անճա ռ
Առատ հեղեալ քեզ բազմաբա ր, պէսպէս շնորհօք լիապատա ր

Ա մէնօրհնեալ երրորդն անզա տ, միասնականն ամէնազա տ
Արար ըզքեզ շնորհաց ազա տ, չքնաղակիր եւ պայազա տ

Հ անուրց նախնեացըդ քում ազն ի, նոր ընձիւղեալ պտուղ սխրալ ի
Տունկ արմատոյն այնըմ բար ի, բողբոջախիտ սաղարթալ ի

Ա զնուազուն եւ ոսկէվա ռ, ծիրանածին եւ լուսանկա ր
Եղեալ բաղդատ դու պերճափա ռ, բարեբախտիդ որ հիմնեալ կայ ր

Մ ածեալ եւ բաստն վիճակ բար ո, հասեալ ի նոյն կէտ գընալ ո
Թագին հանգոյն պատշաճել ո, ըզհարազատդ զարդարել ո

Ի սկ եւ սերեալ տեսակդ սարա ս, ի բնականէն որ նախնագահ ս
Լրացուցեալ զտեսակ նորայն, եւ զգործնականն եւս անպակա ս

Շ նորհօք Հոգւոյն պարգեւող ի, գըտար նըմա մաքուր տեղ ի
Իրագունիցըն խորհրդ ի, հասու եղեր դու պարչալ ի

Խ որհուրդ մաքուր խոհեմաբա ր, ի քեզ ունիս թախանձաբա ր
Սըրահայեաց ի գրոցըն պա ր, յուզմամբ քննես րետորաբա ր

Ա րիւսեակ աստղդ առաւօտ ի, փաղփունատիպ գեղ պանծալ ի
Վըճիտ մաքուր դու հայել ի, որ դիտողաց սիրտըն բերկր ի

Ն որոգ ծաղիկ ի մէջ ազան ց, արդեանս եղեր մնացորդ համայն ց
Լուր քո ծաղկին հոտոյն բուրման ց, մերձ առ ի հոտն անմահութեան ց

Ի սկութիւն քո անձինդ հըլ ու, տառից սրբոցըն խրատ ու
Թագազարմին մեծ իմաստն ոյ, որ ի մատեանն յայտնի առն ու

Ո րոյ անսաց ցանկութիւն ք ո, յօժար կամօք փափաքել ո
Առնել արհեստ զգործ հանճար ո, զխրատն եւ զիմաստն ընդունել ո

Ր աբունաբար յաւարտ ածե ր, զի ցանկացարն այնըմ հասե ր
Նաեւ խոստմանն արժան եղե ր, զպսակն եւ զմանեակն ընդ քեւ արկե ր

Դ րուստ փառաց ես դու արժան դ, ո՛վ գերազարդ ճոխ գիտնական դ
Ի մէջ ոգոյդ պահես յաւան դ, զիմաստ ոսկոյն իբր ըզտաղան դ

ՈՒ ղփաշաւիղ պայծառ արփ ի, անեղ արեւն ի քեզ վառ ի
Առցէ դադար ի քում հոգ ի, յարբումն ածցէ ծերութեան տ ի

Ա ստուածատուր շնորհդ գերակա յ, մաքրազարդեալ ի սկզբանց կա յ
Լոյսդ յաշտանակ վերացեալ կա յ, որ ամենայն ոք զմայլեալ մնա յ

Ռ ետին համեղ տարփալի է, անունըդ քո որ յոգիս է
Իբր ըզգեղարդ սուր մտեալ է, 'ւ ի սենեկի սրտիս գործ է

Պ արմագունիցըն ճանապա ր հ, դիտես հայել եւ զհետսըն յա ր
Շնորհաց նոցին ես գաղափա ր, որ երանեն զքեզ անվթա ր

Ա նձըն սրբոյդ որ Տեառն նման է, երիւք գոյիւ պատկանեալ է
Աճումն բարւոյ պատուաստեալ է, պճնեալ զարդուք զքեզ ցուցան է

Ր ախճանականդ վայելչաճե մ, երանելի է բաստիդ թե մ
Նա՛ եւ շնորհաց Հոգոյն համե մ, զքեզ բնաւորեալ առ ի խոհե մ

Ո ՛վ գեղեցիկ տեսակ բար ի, վայելք փառացդ ես նազել ի
Ի հայեցողսն նկարագր ի, պաղապանծ վար քո ցանկալ ի

Ն ըպատա՜կ միտդ յօժար կ ա, զի զամենայն տառըս բան ա
Մակացութեամբ կուռ լիան ա, յար հռետորացըն մեր Հայկ ա

Ս իգալի անուն գովա ծ, ի համազանց ես մեծարա ծ
Սիրեցեալ յաչս աւագունեա ց, լուր համբաւոյդ բարեբաստա ծ

Ա նձնըդ ժուժկալ ի կիրթըս կ ա, զբանից պըտուղսն պէսպէս տ ա
Առընթերս քո ով բազմեալ կ ա, իբր առ ի դրախտն միտս իման ա

Ր ոտեալ ի մէջ ազանց պայծա ռ, հրատարակեալ դու վեհափա ռ
Ղամբարայար միտ քո եւ բա ր, ներհունացեալ առ զամէն տա ռ

Գ ըթոտ տըրուպս որ քեզ ծառ ա, զլուր համբաւոյդ յորժամ լըւ ա
Այնուհետեւ ոչ դիւրաց ա, այլ յա՛ր եւ յար ի տեսդ ցանկ ա

Ի քեզ հոգիս յոյժ ի տենչ է, եռափափաք ծարաւի է
Վըսեմդ թէ այնմ պատահից է, անզրաւ ի սէր քում անյագ է

Ս ուղ դուզնաքեայ բանս գովաբար դ, որ առ պարոնդ հիւսեցի ար դ
Լիցի ընծայ սիրոյ մակար դ, եւ դու ընկալցիս զինչ կամեցար դ ։

( Ձեռ. թիւ 1059, թղ. 36բ-38ա )

( Տուներու սկզբնատառերը կը յօդեն
ԱԲՐԱՀԱՄ ԻՇԽԱՆԻ ՈՐԴՈՒ ԱՌ ՊԱՐՈՆ ՍԱՐԳԻՍ
եւ վերջատառերը կրկնութեամբ՝ ՄԱՐՏԻՐՈՍ ԻՐԻՑՈՒ ՈՐԴԻ ՅԷՐԷՄԻԱ ԾԱՌԱԷԴ ։
Նոյնը նաեւ տողերու հատուածներու վերջատառերը՝ քանի մը զարտուղութիւններով )։