Ժամանակագրութիւն

Եւ միւս Կարկառեցի Պետրոս մեծ աւագ վարդապետն, որպէս գրեալ եմ փոքր մի համառօտիւ` թէ վերջն Հալպայ կաթողիկոս եղեւ երկու ամ եւ անդ վաղճանեալ եղեւ թվին ՌԾ (1601): Այս Պետրոսս կարի յոյժ առաքինի էր եւ կարի հմուտ գոլով հին եւ նոր կտակարանաց նրբից եւ արտաքնոց եւ ժիր էր ի աշակերտաց վարժումն եւ ի դաս ասելն եւ շատ ժամանակ նստեալ կայր ի վանս Կարկառու եւ ոչ ելանէր ուրթեալ (?), թէ լինէր երբեմն յամթացիք բռնութեամբ տանէին ի քաղաքն դաս ասել ժամանակ մի եւ դարձեալ դառնայր ի վանս իւր: Եւ ել համբաւ նորա ընդ ամենայն Հայաստանեայս եւ փայլէր որպէս զարեգակն լուսաւոր ի մէջ աստեղաց, եւ գնացին ընդ հռչակ նորա բազմութիւն աշակերտաց, որպէս մեծ Կարապետն Թուլկուրանցի, որ յետոյ երեկ յԵրզնկան, առաջնորդ նստաւ երկու տարի ի Տիրաշէնն, որ ղուլից կատաղութեան ժամանակին էր, որ զայն կողմանց վանորայք թալանեցին եւ զամենայն սրբութիւնքն` զխաչերն, զշուրջառնին եւ զամենայն կահք սրբութեանցն. սա գնաց եւ աղաղակեաց մեծ ղուլ աղասուն եւ զամենայն որոնեալ գտին եւ ետուն: Եւ յետ այնորիկ գնաց ի Լեհաց աշխարհն եւ անդ վաղճանեցաւ ի թվին ՌԾԶ (1607): Եւ մեծ զուլում եղեւ մեր Լուսաւորչի Սեպհոյ վանացն, որ զմագաղաթ աստուածաշունչն ընդ իւր տարաւ եւ յետ վաղճանելոյն այլ ոչ ետուն եւ մնաց առ գօթացիքն իբր ի բանդի: