Եւ
յայսմ
ամի
որ
թվին
ՌՁԴ
(1635)
էր,
խիստ
աղիողորմ
գործ
մի
չար
յաղթութիւն
արար,
որ
զՏիւրոսի
թագաւորութիւնն
խափանեաց,
որ
աթոռ
էր
առաջին
հին
թագաւորաց,
որ
Ծուր
եւ
Ծայդան
կոչի
ի
մարգարէիցն,
որպէս
ասէ
Յեսայի
վասն
Քրիստոսի
հոգոյն
իջմանն
ի
դժոխս
թէ`
Տեսեալ
զքեզ
իշխանացն
տիւրացւոց
յոտն
կացեալ
ասացին
թէ`
եւ
դու
ընդ
մեզ
համարեցար:
Եւ
Ման
Օղլի
ասէին
նոցա
վասն
նախնեացն,
եւ
այնչափ
ատիլութիւն
եւ
խաղաղութիւն
էր
յաշխարհին,
որ
գայլք
եւ
գառինք
ի
միասին
ճարակէին,
այսինքն
քրիստոնեայքն
եւ
զտաճկահաւատքն
հաւասար
պահէր
ի
միասին,
ոչ
որբն
լայր
եւ
ոչ
այրին
ոգոց
հանէր:
Եւ
հնազանդ
էր
այս
թագաւորացս
եւ
հարկն
տայր
գանձուցն
ամի
ամի:
Նա'
իշխանքն
Շամայ
հակառակեցան
ընդ
նա
եւ
թիւր
հասկացուցին
այս
թագաւորին,
որ
հրաման
ղրկեց
այս
Ահմատ
փաշայիս
թէ`
հալպաթ
պատերազմ
արա'
ի
վերայ
նորա:
Եւ
նա
գնաց
անհուն
զօրօք
եւ
էսպան
զորդի
Ման
Օղլուն
ի
խրամի
ամրոցին
եւ
էառ
զերկիրն,
եւ
ոչ
գերեաց
եւ
ոչ
աւար
հարկանեաց,
այլ
զիշխանութիւն
նոցա
խափանեաց,
որ
որդին
էր
իշխան
երկրին,
եւ
զծերունի
հայրն
ըմբռնեցին
եւ
բերին
յԸստամբօլս
փետրուար
ամսոյ
Ե.:
Եւ
թագաւորին
կերպափոխեալ
եւ
եկեալ
առ
նա,
շատ
հարցափորձ
էր
արարեր,
որ
տեսողքն
ասացին
մեզ,
թէ
գրեմք`
նա'
կերկարի
բանն,
եւ
չգիտացաք
թէ
վերջն
ոնց
եղեւ:
Եւ
յետ
քանի
աւուրց,
յորժամ
որ
թագաւորն
գնաց
ի
վեր
ի
պատերազմ
ի
պարսից
վերայ,
նա'
Ահմատ
փաշան
յարզ
էր
արել
թագաւորին
թէ`
մի'
հաւատար
սուտ
ողբոց
դոցա,
այլ
բնաջինջ
արա',
զի
ի
վաղուց
հետէ
հակառակ
են
թագաւորաց
մերոց:
Եւ
թագաւորն
հրաման
ղրկեց
ի
Պայրամ
փաշան,
որ
սպանին
ամենայն
ընտանեօքն
եւ
բնաջինջ
արարին:
