Տոմարագիտական աշխատութիւններ

Շաւիղն ճանապարհ ասէ, այսինքն թէ «ճանապարհ ընթացից լուսաւորացն այսպէս արաե: Բայց զանազան են ճանապարհք, զի որ լայն եւ ընդարձակ է, որպէս փարսին «շահ ռահե ասէ եւ արապն` «դարբի սուլթանե, եւ ըստ մերս` «արքունի ճանապարհե, ըստ այնմ ճանապարհ զարքունի գնասցուք: Եւ արքունի ճանապարհ լայն է եւ ընդարձակ, որ զօրքն արքունի բազմութեամբ աղխիցն դիւրաւ ընթանալ կարեն: Եւ նեղ ճանապարհ է, որ հետիոտս ընթանան: Եւ նուրբ եւ կածան ճանապարհ է` որպէս կապանք, որ է դժուարինք եւ ահագինք: Եւ նուրբ շաւիղ է` որպէս փայտ բարակ եզակի թուով ի վերայ յորդահոսուն եւ լայնածաւալ գետոյ, որ նրբութիւն փայտին եւ սրընթացութիւն հեղուկ խոնաւին որոտումն ընդդիմահար վիմին բարձրաբեր մակացեալ վետին, որ զի բացուստ զտեսողսն զարհուրեցուցանէ: Արդ զմտաւ ած, թէ որքան զգուշութիւն պարտ է ընթացողին, որ ըստ ուղիղ գծի անխոտոր քայլափոխեսցէ զնրբութիւն փայտին:

Ինչ ապա զմտաւ ածիցես զերկնային շաւղաց նրբութիւն, որք զոսկէորակ թելս մետաքսեայ յաւէտ նրբագոյն գոլ, զոր ընթանան լուսաւորքն: Եւ վասն այսպիսի նրբութեան անխոտոր ընթացիցս «շաւիղե ասէ եւ ոչ ճանապարհ անուանէ: