Ի
մէնջ
յԱշխարհին
Հայաստանեաց
բնակողաց,
որ
ոք
այլ
յազգ
անօրէն
եթէ
հեթանոս,
եթէ
մահմետական,
եթէ
եբրայեցի
եւ
այլն
ունին
արձակութիւն
ամենայն
կերպ
սովորական
եւ
վաղնջոց
ծէս
իւրեանց
պահել,
եւ
ի
միջի
իւրեանց
որ
ոք
տարաձայնութիւն
եթէ
ելցէ
հարկաւորէ
ըստ
սովորութեան
իւրեանց
ի
միջի
իւրեանց
ինքեանք
ընտրել
դատաւոր
եւ
ձեռնադրել
թուղթ
տոկոսի,
զի
հնազանդեսցեն
հրամանի
դատաւորաց
իւրեանց
(բայց
ի
մահ)
եւ
որ
այսպէս
ո'չ
ոք
դատաւոր
եւ
Տուն
Դատաստանի
մի'
յիշխեսցի
ի
վերայ
սոցայ,
այլ
եթէ
սոքայ
ըստ
կամաւ
ելցեն
եւ
գանգատեսցեն
ի
Տուն
Դատաստանի
հարկաւոր
է
դատաւորն
ընդունեսցի
կամք
յանդիմաողին
գանգատողի
իւրոյ,
եթէ
յանդիմանողն
նա'
կամի
մտանել
դատաստան,
ապա
ըստ
Օրինօքն
Հայոց
դատեսցեն
նոցա,
եթէ
ո'չ
պարտաւորեսցէ
նոցա
զի
ընտրեսցեն
դատաւոր
ի
միջի
իւրեանց,
ընդունեսցեն
վճիռ
ի
դատաւորացէ
իւրեանց
ըստ
հնոց
սովորութեան
յազգին
իւրեանց,
բայց
ի
մեղաց
քրէական
որ
ամենեքեան
պարտ
են
ընդունիլ
վճիռ
դատաստանի
յաշխարհին
հայոց,
որում
իւրեանք
բնակին: