Ամենայն
ծայրագոյն
իշխան
ի
վերայ
վիճակին
իւրոյ
յաշխարհին
ունի
զօրութիւն
հրամայելոյ
խորհրդակցօք
հանդերձ,
ըստ
համեմատութեան
Օրինացն
Հայոց,
եւ
ամենայն
զօրագլուխ
եւ
որ
ոք
մասնաւոր
յիշխանք
նոյն
վիճակի
յաշխարհի
ճանաչել
պարտ
են
զօրութիւն
նորայ,
իբրեւ
զօրութիւն
Տանն
Հայոց,
եթէ
գտցի
անթերի
եւ
անսխալ
համեմատ
Հայաստանեաց,
եւ
ոչ
ինչ
մազ
մի
չափաւորութեան
եւ
արժանաւորութեան
ընդ
դէմ
Տանն
Հայոց:
