Ամենայն
ծախ
ի
վերայ
ամենայն
իրաց
որ
հատուցումն
վերաբերէ
ի
Տանէն
Հայոց
առնելոյ,
ծախողն
նոյն
դրամին
պարտ
է
համարն
արարեցեալ
ծախին
իւրոյ
արդարութեամբ
շարեսցի,
եւ
առաջի
դատաւորի
միոյ
երդմնեսցի
ի
վերայ
սրբոյ
կտակարանի,
խոստվանելով
թէ
գրեցեալ
համարն
իւր
իրաւ
եւ
արդար
է,
եւ
ատենի
նոյն
դատաւորի
ձեռնադրեսցի
համարն
իւր,
եւ
ապա'
լինիցի
հատուցումն
ի
Տանէն
Հայոց:
