ԿԻԼԻԿԻՈՅ ԱՂԷՏԸ

ԳԻՒՂԱՑԻՆԵՐՈՒՆ ՓԱԽՈՒՍՏԸ

Առաջին ջարդէն ազատած քրիստոնեայ գիւղացիներէն՝ ողջ մնացողները լեղապատառ թափուեցան Ատանա, որոնք տեղաւորուեցան Ազգային Մուշեղեան վարժարանի ընդարձակ շէնքերուն մէջ։ Ասոնք յետին աստիճան թշուառութեան մատնուած էին լեռնական խուժաններու առջեւէն։ Խե՜ղճ գիւղացիներ, մին ամուսինը կորսուած, ուրիշ մը զաւակը՝ ճամբան թողած կամ իր փախուստը դիւրացնելու համար գետը նետած կամ ձեռքովը խեղդած եւայլն, որոնց վիճակը տեսնելով՝ պահ մը մոռցանք մեր ցաւերը եւ սկսանք զանոնք հոգալ եւ անոնց հանգստութիւնը ապահովելու համար միջոցներ մտածել։

Թուրքերը կուգան ծաղրանքով դիտելու մեր աննկարագրելի թշուառութիւնը եւ երբեմն ալ մի քանի հարիւր հոգի ժողուելով նոր յարձակման փորձեր կընեն։ Բայց թաղերուն անկիւններն ու շուկաները պահակ դրուած զինուորները կ՚ընդդիմանան։ Եւ մենք ասոնց քմահաճոյքին անձնատուր, մեր ճակատագիրին կը ձգենք ամէն ինչ, քանի որ չունէինք աշխարհի վրայ ո՛չ մէկ պաշտպան կամ հաւատարիմ պահապան։