Հայրէններու բուրաստանը

ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ ՏԱՂԱՇԱՐՔ

Ա.

Տեսայ զիմ հոգոյս հոգին, զարդարած, ու կ՚երթար ի ժամ.

Ես ալ ի դէմիկն ելայ. «Ո՞ւր կ՚երթաս, քո ժամն է հարամ.

Թէ դու զիս խապուլ անես, քեզ համար կանգնիմ ես ի ժամ,

Աղօթք ՚ւ աղաչանք անեմ՝ ինչ որ քո ծոցուդ տիրանամ։

Բ.

Քո ծոցդ է տիրոջ մառան, քո ծըծերդ է սաղմոսարան.

Երթամ հաբեղայ լինամ եւ գամ ի քո ծոցըդ կենամ.

Այնչափ այբուբէն ասեմ՝ ինչ որ քո սիրուդ տիրանամ։

Գ.

Ես ձագ ծիծեռնիկ  պիտ՚ի, զօրն ըզքո տունըն մտնուի,

Ան բարձըր մօյտան չարտախդ ես ի հոն բուն մը շինէի.

Ոնց որ մութըն մութանար, ցածնայի ծոցըդ մտնուի.

Ոնց որ լուսըն լուսանար, բարձրնայի բունըս մտնուի։

Ես շարէ շապիկ պիտ՚ի, զօրն ի բուն անձըդ կենայի,

Կամ ապըրշըմէ խուշախ, զօրն ըզքո մէջքըդ պիտէի,

Կամ ապըրշըմէ կոճկեկ որ շլնիցըդ գիրկ ածէի.

Կամ քաղցըր նըռան գինի՝ զօրն ըզքո փարչըդ պիտէի,

Առն՚իր ու բերնիդ դըն՚իր, ցածնայի դունչըդ պագնէի։