Հայրէններու բուրաստանը

ՔՍԱՆԵՒՄԵԿԵՐՈՐԴ ՏԱՂԱՇԱՐՔ

Ա.

Սիրու տէր ՚ւայլ ի՞նչ նըշան, մէկ ի մէկ հային ծիծըղան։

Քընծորս որ ի քեզ եկաւ, ատընամ ? հետըն քեզ նըշան.

Կարմիրն ի քեզ նըման, էն դեղինն ես եմ զաֆարան։

Բ.

Սերկեւիլն ի ծառոյն ճըղին, սիրտն է սեւ, երեսեն է դեղին.

Երնէկ խընծորին կուտամ, խընծորին եւ իւր սիրողին.

Իւրեան սիրու տէր մի կայր, կու գընէր տանէր սիրողին.  

Սիրողն անհաւատ լինի, կու զարնէ դանկիկ խընծորին,

Զխընծորն երկու կէս կ՚անէ, կու պահէ մէկալ սիրողին։

Գ.

Այդ լեռնէդ ի վայր կուգ՚ի, ձեռս ի լի էր փարչ մի գինով.

Իմ եարս ալ ի դէմ դիպաւ, ծոցն ի լի կարմիր խընծորով.

Գըրկիկ ես վըզին ածի, թէ՝ Պագիկ մ՚առնում մուրատով։

Չափլաին երեսօքս էած թէ՝ Առակ մ՚եղնար ցորեկով.

Ես չեմ ցորեկուան որսիկ, զիս կ՚որսան ի մութ գիշերով,

Գիշերն այլ գինով կ՚որսան ու ցորեկն կարմիր խընծորով։