Հայրէններու բուրաստանը

ՔՍԱՆԵՒՎԵՑԵՐՈՐԴ ՏԱՂԱՇԱՐՔ

ՀԱՅՐԵՆԻՔ ՍԻՐՈՅ ՎԵՐԱՅ ԱՍԱՑԵԱԼ Ի ԱՇԸՔՆԵՐՈՒՆ

Ա.

Երբոր ես պըզտիկ էի, կանչէին ինձ ոսկի տըղայ.

Սեծցայ սիրու տէր եղայ, երեսիս գոյնըն կու գնայ։

Մանկտի՛ք, ձեր արե՜ւն ասեմ, որ սիրուն քարըն չըդիմնայ.

Սիրուն քար ՚ւ երկած պիտի, պողպըտէ դըռնակն ի վերայ։

 

Բ.

Ա՜յ իմ ճերմակ ծոց բազայ, ճերմակ ծոց ու ծինն ի վերայ,

Քո բուն ի դիժար քարին, արծըւին ահիկն ի վերայ.

Երթամ աղաչեմ զԱստուած, որ արծիւըն շուտ վերանայ,

Ճերմակ ծոցն ի յիս դառնայ, չարն երթայ շըլեցն ի վերայ։

 

Գ.

Լուսի՛ն, դու լուսով կացի՛ր, թէ կենաս պահիկ մի հուսայ.

Երկու խօսք գանգատ ունիմ, զայն ասեմ լուք այլվի զընա՛.

Գընա՛ ՚ւ իմ  եարուն ասա՛ թէ՝ Նըստեր երդիքն ու կուլայ,

Կուլայ ՚ւ ողորմուկ կուլայ, աչերուն արիւն կու ցօղայ։

 

Դ.

Երբ ես ի Թօխաթ մըտայ, բարակ մէջք կօզալ մի տեսայ,

Ճամբեկս մահանայ արի, կանչեցի տարպեկ մի նորա.  

...............   աչօք երաց թէ՝ Գընա՛,

Գընա՛ ՚ւ իրիկունն եկո՛, ոտքն ի խաղ, որ մարդ չիմանայ,

Հանչանք գիրկուծոց անենք, պագ հազար, մինչ որ լուսանայ։

 

Ե.

Եկո՛, զքեզ ի ծոցս առնում, տեղ շինեմ կըրծոցըս վերայ.

Ծոցըս քեզ սեղան քաշեմ, ծիծըս բարձ, երեսդ ի վերայ.

Կոճկիկըս թուլկեկ կոճկեմ որ հոգիդ ի ծոցիկս ելնայ։

 

Զ.

Մանկան հոգին դո՛ւ կ՚առնես, լուք Գըրօղն եղեր մահանայ.

Զալում ես քեզի՛ կ՚ասեմ, քո հօրըն տընակն երերայ.

Խա՛ժ աչք, ես ըզքե՛զ սիրեմ, թող ալամս ամէնն իմանայ.

Թող զիս ի վըրադ մորթեմ, հէնց հաշուեմ թէ օր մի չեղայ։

 

Է.

Գիշերս ես ի դուրս ելայ, ղարայկօզ ու բարակ լուսունկայ.

Կօզալ մ՚այլ ի դէմս ելաւ, քըրտընած ու բաղնելըւայ.

Երի թէ առնեմ պագնեմ, նա բոլորն երթար ղալապայ.

Պէչան այլ ի վեր իկալ, թուփ ունօքն արաւ թէ՝ Գընա՛,

Գընա՛ ՚ւ իրիկունն եկո՛, հաւն ի քուն, որ մարդ չիմանայ։

 

Ը.

Գիշերս ես ի դուրս ելայ. մութ գիշեր, չիկայ լուսունկայ.

Բըռնամ այս բարակ ճամբեկս ու երթամ մինչ որ լուսանայ,

Շատ գեղ շատ քաղաք անցայ, այս գեղիս դէմըն կապեցայ.

Թող շէն ու բոլոր մընայ, թ՚ ի՜նչ աղէկ կօզալ կու կենայ։

 

Թ.

Զմարչըն սիրու տէր կ՚անեն ու կուտան ճամփան թէ՝ Գընա՛,

Հաց մի պաշարիկ կուտան, ո՛չ երկու պագիկ նըւաղայ։

 

Ժ.

Գիշերս ես ի դուրս ելայ, ի վերի թաղըն նայեցայ։

Չարտախ մ՚ապիկի տեսայ, իմ եարիկն ի հոն կու խաղայ։

Չգիտեմ թէ սիրե՞մ ըզնա, թէ թողում որ այլ մեծանայ։

Երթամ ու հեռուկ կանգնիմ ու պահեմ զաչերս ի վերայ։

Մէկ մ՚այլ գայ թէ՝ «Տէր կանգնիմ», նա թափեմ զարիւնս ի վերայ։

 

ԺԱ.

Գիշերս ես ի դուրս ելայ, թուխ ամպ էր ՚ւ անուշ կու ցօղայ.

Ղարիպ սիրու տէր մանուկս դըռնէ դուռ անկեր կու դողայ.

Հարսնուկ մ՚Աստուծոյ սիրուն զիր կողպած դուռըն կու բանայ.

«Եկո՛ զքեզ ի ծոցս առնում մինչեւ որ ոըրտիկս հովանայ։

Արի՛ ու հընցկուն գընա՛ որ ծոցուս տէրըն չիմանայ։

Մահիկըդ դանկով կ՚առնէ, արիւնովդ ըզձեռն լըւանայ»։

 

ԺԲ.

Ելար գընացիր, հոգե՛կ, ու չասիր դու եարոջ՝ Մընա՛.

Ես իմ հօր որդի չլինեմ թէ թողում որ այս քեզ մընայ.

Զարկնեմ արծաթէ դանակ ու քաշեմ ի ճըկռուդ վերայ,

Ելնէ այդ կարմիր արիւնդ, քո ճերմակ ծոցըդ լըւանայ։

 

ԺԳ.

Աշունք էր, եղեւ գարուն, ու քանի՜ խըմենք մեք ի տուն։

Եկէ՛ք որ իջնումք պաղչան, լուք խըմենք հետ պըլպուլներուն։

Մըտիկ մանուշկին արէք, որ բուսեր ի հետ թըփերուն.

Գըլուխն ի յառջին կախեր, քըրտըներ երեսն ամօթուն։

 

ԺԴ.

Հառչեմ նա հառաչ կուգայ ի սըրտէս ու լերդէս արիւն.

Ո՞վ տեսեր այսպէս Ֆիղան, որ կուգայ սիրու տէր մարդուն.

Գիտեմ թէ ի՛նձ մէն կուգայ, նա կուգայ հաւսար ամէնուն։

Ով որ միամիտ լին, կու փըրկի յամէն չարերուն։

 

ԺԵ.

Այս ծով ու անհուն գիշերս ես ի ձեր դըռնակն եմ եկեր.

Դըռնակն այլ ի փակ տեսեր՝ փուշիման ի յետ եմ դարձեր։

— Երնե՜կն արեւուդ վըրայ՝ դուն ի մեր դուռըն չես եկեր։

Մեր դուռն երբ գալու էիր, ցորեկով ինձ է՞ր չ՚իր ասեր.

Ոտօքս ես ի դէմ ելեր, երեսօքս ըզդուռըն բացեր,

Թեւիկս ի շըլիդ ձըգեր, պագնելէն ի տուն ՚ի տարեր։

 

ԺԶ.

Քու սէրդ ի սըրտիս միջին հանց մըտեր զինչ ոսկի բեւեռ.

Գընացեր ի սըրտիս մէջն ու փառչին արեր կեռումեռ։

 

ԺԷ.

Երբ դու ինձ հեի սէր չուն՚իր, է՞ր չասիր ի յառջի օրէն.

Հանց ղաւլով իխրատ արիր թէ՝ «Սիրէ՛, Տէրն ըզքեզ պահէ՜«

Հիմի դուն ի զատ եկար, պէկուման զքեզ ո՞վ տեսեր է.

Կ՚ասես դու ի քո մըտին թէ՝ «Կ՚րթայ մէտ մ՚այլ կու սիրէ։

 

ԺԸ.

Ճերմակ ծոցդ ոսկի փողնոց, քո սիրուդ եմ հիւանդ ու խոց։

 

ԺԹ.

Քո սէրն իմ սըրտիս միջին տուն շիներ ՚ւ ի մէջ կու կենայ.

Աչերն այլ երդինք դըրեր, մութ ընքուին ի վեր կու կեայ.

Աչերն այլ երդինք դըրեր, մուխն երդինքն ի վեր կու ելնայ.

Եկէք հանց տընակ տեսէք, մուխն ելեր երդիք չիկենայ։