ՔՍԱՆԵՒՈՒԹԵՐՈՐԴ ՏԱՂԱՇԱՐՔ

Ա.

Իմ եարս է հագեր քըթան, երդիցովն եկեր սուտ ի բան.

Գիտեմ թէ ի բան եկեր, նա եկեր հովուս հոգեհան.

—Ձեր տունն ի բանէ եկի, զքեզ տեսայ՝ զբանըս մոռացայ,

Ոտկունքս ո՛չ ի յետ կ՚երթայ ՛ւ ո՛չ յառաջ, սերկերտան եղայ։

Ես քեզ հազա՛ր ծառայ, ի՞նչ արիր որ հընցկուն եղայ.

Շատոնց սիրոյ տէր էի, թ՚ի՜նչ դըժար էր այս տըրպայ։

Բ.

Մեռնի՜մ քո չարին փոխան, հանց հաշուեմ թէ մարն չէ բերեր.

Ով քեզի ծանօթ եղեր՝ արեւուն ըզթարկն է տըւեր։

Ինձ կուճ, ա՜մ, է՞ր կ՚անեմ, յերկընո՛ւցըն գէմ չես իջեր.

Հազար մարդ վըկայ ունիմ, հողեղէն մարն է զքեզ բերեր։