Հայրէններու բուրաստանը

ԵՐՐՈՐԴ ՏԱՂԱՇԱՐՔ

Ա.

Մահալօքս ի վար կուգ՚ի, նա տեսայ չոր գանկ մի պառկած.

Ոտօքըս թափալ տըւի, նա երեսս ի վայր ծիծաղաց.

Դարձաւ պատասխան երետ՝ «Ի՞նչ կ՚անես, կըտրի՛ճ շըփացած.

Երէկ քեզի պէս էի, այսօր զիս այս հալս է ձըգած։

Բ.

Ճերմակ ու կարմիր գինի, քանի՜ մէկ քո չարն ու քանի՜.

Քանի որ ի քեզ անկայ, չիտեսայ ես օր մի բարի։

Ես ալ շատ մարդ ես տեսել, չէ խըմել նա զօրըն գինի.

Գիշերըն շատ կու դատի քանց ցերեկն ու փող մը չունի։

Գ.

Քանի՜ ու քանի՜ ասեմ, դու ականջ ունիս նա լըսէ՛.

Բերանըդ քեզ բերդ արա՛ ու լեզուդ ի մէջն արգիլէ՛։

Դ.

Այս աստընւորի շահէն՝ անշահէն՝ ես ի՞նչ շահեցայ.

Առի զբազաս, որս ելայ, թըռուցի, զինչ մազպուն եղայ.

Բազա՛յ, տընաւեր բազա՛յ, գընացած տեղըդ ինձ ասա՛,

Ես այլ հետ քեզի կուգամ, հանց հաշուե՛ց թէ օ՛ր մի չեղայ։