Տաղեր

Այսօր էի ես խիստ տրտում,
Եէնկիլէնտի էսկի տէրտում,
Կատարեցաւ ընձի խնդում,
Քի եարի սէյրանտէ կեօրտում:

Ուներ ունէր ինքն կամար,
Ղարատըր գեօզլէրի խումար,
Խեւ եղայ ես նորա համար,
Իւզի կիւլիստան ու ղամար:

Վայրի եղներուն դու նման,
Տիւշիւրտուն կեօնկլումէ կուման,
Ակռատ մարգարիտ է շարման,
Կէլ էյլէ տէրտիմէ տէրման:

Անչափ սէր տվիր դու ընձի,
Ա' ղօնճայ կիւլլէրին կէնճի,
Ալվի հագար դու նարնճի,
Էյլէտն պէնի զարընճի:

Նռան հատի ես դու նման,
Ղարէնֆիլ իլէ ըռէհան,
Եկոր, որ մտնումք ի պաղչան,
Կիւլիստան ու սէվլի րովան:

Նման է ծոցդ դրախտի,
Կէլ յըխմայ կեօնկլիւմուն թախտի,
Աչացս լոյս եւ իմ հոգի,
Սիւրէլըմ օմիրլէ վախտի:

Երբ կու տեսնում զինքն կանգնման,
Հէչ ղալամազ կեօնկլիւմտէ տէրման,
Եկո' որ լինիմք մեք հէյրան,
Էթմէ կեօնկլիւմի փէրիշան:

Սուրաթդ է բոլոր լուսին,
Մօռ մէնէվշէ, ղօնճայ կիւլսին,
Եկ մօտեցիր քո ծառային,
Ա'յ նազլը, նազիք ու շիրին:

Ի յայսմ աշխարհիս միջին
Սէնսըն շէհրի Չինումաչին,
Երգողիս Ովհաննէսին
Ռահմէթ էյլէ պաշըն իչին: