Սիրելի
որդի
Կարապետ
վարդապետ.
Ահա'
Կայսերական
Բարձրագոյն
բաշպօրթն
առ
քեզ
ուղեւորեմք,
փութով
գնալ
ի
Պօլիս
օր
մի
յառաջ
ծովով
եւ
կամ
ցամաքով:
Թամարով
դեսպանին
բաւական
ես
գրեալ
եմ
վասն
քո,
եւ
ունի
կայսերական
հրովարտակ
վասն
մեր`
որ
ոչ
ոք
շարժիցի
ի
յախտակրութենէ
ընդդէմ
օրինաւոր
ժառանգութեան
մերոյ...:
Պատրիարքն
ոչ
ունի
իրաւունս
յառաջանալ
ինձ
եւ
լինել
հրամանատու,
եթէ
ամ
մի
պատրիարք
եղեւ`
որ
տակաւին
Ազգին,
Հաւատոյն
եւ
Եկեղեցւոյն
ոչինչ
է
արարեալ,
այլ
նոր
պարտի
առնել...
Ազգն
եւս
ոչ
ունի
իրաւունս
զնա
շարժել
ի
տեղւոջէն
թեթեւացուցանել
եւ
անպատիւ
առնել
յաշխարհի
եւ
ի
տեղի
նորա
զայլ
ոք
կացուցանել,
որպէս
առնեն
ոմանք
ախտակիրք...
այլ
կատարումն
ախտից
իւրոց
է
շնորհելն
զԴանիէլ
պատրիարքն`
եւ
դնելն
ի
տեղի
նորա
իւր
ընտրեալն
արծաթով.
ո՞չ
ապաքէն
խոտեսցին
այնոքիկ`
որք
ընտրեալ
են
արծաթով:
Պատրիարք
եղբայրն
իմ
ըստ
գրութեան
քեռորդւոյն
իմոյ
Սիմոնին,
որպէս
թէ
խաբի
ի
սուտ
բարեկամ
ձեւացեալ
ախտակրէն,
այլ
մեղանչէ
յանձն
իւր
եւ
ի
սուրբ
Աթոռն:
Յամսոյս
մուտն
գրեալ
եմ
սրբազան
պատրիարքին
եւ
երեւելի
իշխանաց
մերոց`
վասն
զքեզ
առաքելոյն,
որոց
(արարի)
զյանձնարարութիւն,
զորս
ամենայն
անդ
պատրաստ
գտանես.
Շնորհքին,
Հովիւին,
Գրիգոր
Ռստակէսեանին,
Գրիգոր
Սախկազատէին,
մահտեսի
Գասպար
Ազնաւուրեանին,
ծերունի
Սահակին
մահտեսի
Ստեփան
Եղիազարեանին,
Պետրոս
Մարտիրոսեանին,
Դերջանենց
Կարապետին,
Մանասէն,
Գէորգ
Աղայէկովին
եւ
մեր
Անդրէասին...
Սրբազան
պատրիարքն
պատիւ
եւ
փառք
համարեսցէ
ի
ժամանակս
իմ
պատրիարք
գոլն
իւր`
մեծի
քաղաքիդ,
եւ
ցուցցէ
առ
իս
զորդիական
հպատակութիւն
եւ
զեղբայրական
սէր...
թէպէտ
իմս
իղձ
էր
ի
վերայ
Պօլսոյ
անցանել,
սակայն
գիտեմ
հաստատապէս
ծանր
լինի
յոյժ
եւ
յամէ
գնալն
իմ
ի
սուրբ
Աթոռն.
(թէպէտ
օգտութիւնք
բազում
յառաջանան
անտի
ս.
Աթոռոյն
եւ
Ազգին),
այս
կախի
զհաՃութենէ
իշխանացն
եւ
ազգին.:
Սրբոյ
Աթոռոյն
անուանեալ
կաթողիկոս
Յովսէփ
արքեպիսկոպոս
1800
ապրիլ
12
ի
Ս.
Պետերբուրգ:
