Դաւթար (1778-1800)

իմ անուշիկ բարեկամ.

Անցելում փոստին գրեցի համառօտիւ ձեզ որ յառաջադրեալ եմ ամենեւին ելանել ի Ռուսաստանու եւ դիմել այդ կոյս անուամբ ուղթագնացութեան, զի կարի ստիպմամբ խնդրեցի ի կայսերէ, արձակել, զի նեղէին հնազանդիլ Դանիէլի, բայց ինձ չէր հնար առնուլ յանձն, եւ լինիլ ուղթադրուժ վասնորոյ հնարս գտի ժամանակ մի հեռանալ մինչեւ տեսցուք Աստուած ինչ առնէ, զի ձեր գրութիւն զմեզ յուսակտուր արարին, զի միոյ փոստէ միւս փոստն ստիպէին ակնկալեալ սպասել, վերջապէս տեսաք թէ այդմ, վերջ լինելոց չէ:

Խնդիր իմ ողորմածաբար ընկալեալ, արձակել հրամայեաց զիս ի յերկրէս երեք ամ ժամանակաւ շնորհելով հինգ հազար ռուպլի Ճանապարհական խարջի եւ ես ո'ւրախ եւ լի գոհութեամբ ընդունեալ նախապատրաստեմ զանձնս ելանել աստի, բայց այս երկարելոց է մինչեւ ամառնային եղանակն, զի թէպէտ յառաջադրեալ եմ ցամաքաւ ելանել ի վերայ Մալտաւու եւ Ուռումէլու եւ այլն զոր ինչ Աստուած յաջողեսցէ:

Որչափ Դանիէլն կայ ի գահի, չէ հնար մեզ դադար ունիլ ուրէք, զի անմարթ է մեզ հնազանդիլ անիրաւին, եւ թարց այնմ ամենայն օր ալիք խռովութեան ո'չ դադարին ի ժողովրդեան, ես բազմիցս գրեցի առ ձեզ թէ, աստի չէ հնար բան ինչ առնել զի լցուցեալ են ստօք զականջս երեւելեաց եւ կայսեր, ամենեքեան այնպէս գիտեն թէ ազգն ամենեւին Դաւիթն չկամի, եւ անունն եւս յիշել մեղք եւ անիարաւութիւն համարի, որպէս թէ բռնութեամբ աթոռ նստելոյ վասն: Զինչեւ իցէ այդի կախի ամենայն բարեբաղդութիւնս ազգաց, եւ սրբազան արհեաց:

Աստ բաց այսցանէ ոչինչ նորոգոյն լուր գոյ մեզ գրելոյ, զի Եփրեմն առ Լազրեանս նստեալ սպասէ Դանիէլի մուտն ի ս. աթոռն լսել, տեսցուք զայն որով օրինակօք, փառօք թէ կապանօք:

Թադէոսն ժամանաեալ է` ի Ղռիմ, գրեալ էին առ մեզ` վասն նորա, այդպիսիս թէ չժողովեն ի երեւելեաց ո՞վ կամաւորի մտանիլ ի պիղծ ժողովս նոցա, ցրւեսցէ:

Գէորգ Աղաեկովին սիրով օրհնութիւն տամ ցաւիմ այդքան երկար ձգելոյն զբանն. մինչեւ քլանիլ մեզ եւ յուսահատիլ, գուցէ վաղջանն զսքանչելապէս յայտնեսցի:

Մահտեսի Միեսերին օրհնութիւն տամ, շնորհակալ եմ յուսադրութեանցդ, բայց սակաւ օգտեցայ չարքն ամենայն ուրէք զօրացան, եւ մեք ընկՃեցաք վասն մերոյս աղքատութեան եւ ծուլութեան: Եւ վերջապէս քանի չարաց փոքրագոյնն յանձն առեալ չնաշխարհիկ լինիլ յանձն առաք, քան նաբուկոդոնոսօրեան կռոցն երկրպագանել:

Ստեփաննոս արհոյն կարօտիւ ողջոյն նուիրեմ, եւ խնդրեմ ի խոր քնոյ զարթնուլ եւ այլն մնամ վասն ձեր պատրաստական ծառայ

եւ խոնարհ Գրիգոր արքեպիսկոպոս հայոց եւ սրբոյ Էջմիածնի:

1802 դեկտ. 2

ի Ս. Պ.

Սիմօն Սերկեիչ բարեկամն իմ, տասն թուման խարջի հասուցեալ ի տուն ձեր, ղաւզ էր ընկալեալ ի նոցանէ, եւ առ մեզ առաքեալ:

Զոր ինչ հակառակ անցք անցանիցէ առ Դանիէլն` ի ժողովրդենէ խնդրել պարտիք դեսպանին որ ծանուսցէ այսր: