Եկայք
Ադամայ
որդիք,
արարածք
ամէն
միաբան,
Օրհնեմք
զԱրարիչն
Աստուած,
որ
ստեղծեաց
զէակս
ամենայն:
Որ
ինքն
է
անեղ
բնութիւն
Սուրբ
Երրորդութիւն
միական,
Զարդարեաց
իմաստութեամբ
զբոլոր
բնութիւնս
ամենայն:
Ստեղծեաց
զԱդամ
նախնին
թագաւոր
եւ
ետ
պատուիրան,
Թէ
յամէն
ծառոց
դու
կեր
՚ւ
ի
պտղոյն
մի
չունիս
հրաման:
Օձն
էր
կորստեան
պատճառ,
բանսարկուն
է
առիթ
մահուան,
Խաբեցին
զձեռագործն
եւ
արին
մահու
գրաւական:
Հրաման
առին
յԱրարչէն
եւ
դրին
պատճառ
շինութեան,
Ուստերս
եւ
դստերս
ծնան
զնահապետն
ամենեսեան:
Ելեալ
հրաման
յԱրարչէն`
բաժանել
զլեզուքն
ամենայն,
Ետ
ամէն
լեզուաց
բաժին
ի
յաշխարհս
չորէքանկեան:
Ետ
բաժին
Քամայ
ազգին
վիճակաւ
գաւառք
բազմական,
Յայտնի
՚ւ
անծանօթ
աշխարհք,
զոր
գիտակ
են
իմաստութեան:
Նախ
սկիզբն
առնեմք
նորա,
որ
քաղաքն
է
հիւսիսական:
Բուխար
կու
ասեն
նմա,
որ
ելնէ
սամուրքն
աննման:
Եւ
այլ
ի
կարգի
նորա,
որ
անկնի
կողմն
արեւելեան,
Խաթայ
ու
խութայ
ասեն,
որ
է
թախտ
ազգին
Լակզստան:
Եւ
այլ
ընտիր
աշխարհք,
մեծամեծ
քաղքունայք
որ
կան,
Բալխ
ու
Բադաշխան
ասեն,
զոր
բերեն
զլաճուարդքն
աննման:
Ելնեմք
ընդդէմ
դրախտին,
զոր
մարդիկք
անդ
դժար
մտան,
Որ
Չինումաչին
կոչի
եւ
կազմեն
զդեղթափ
Չինաստան:
Եւ
այլ
ի
ներքին
կողման,
որ
ասի
չորրորդ
Հինդուստան,
Քաբուլ,
Ղանդահար
ասեն`
տիրեալ
է
ազգն
Հազարան:
Ի
յայնկոյս
ծովուն
միջին
են
բնակեալ
լեզուք
զանազան,
Թախտ
ունին
զՊէճանկալն,
որ
ասի
Խորու
Հինդուստան:
Լալ
ու
գոհար
անդ
լինի
եւ
քարինք
անգին
պատուական,
Զոր
բերեն
մարդիկք
յաշխարհս,
թագաւորք
ի
վերայ
խնդան:
Են
ազնիւ
նախնեաց
նոցին,
վիճակաւ
ազգ
Եթովպական,
Ետ
Աստուած
պարգեւ
նոցա
զոսկին
ազնիւ
բուսական:
Հաւատով
են
քրիստոնեայք
եւ
գործովք
ուղղափառութեան,
Ի
Փիլիպպոսի
շնորհացն,
որ
ընտրեալ
են
ուղղադաւան:
Եկայք,
որ
մտնունք
յաշխարհն,
որ
է
կողմն
ի
հարաւայեան.
Թախտ
ունին
նոքա
Թօնող,
աշխարհաւ
են
Մաղրիպիստան:
Յառաջն
էին
ձկնակերք
եւ
անկուշտ
մարդադէմ
գազան,
Այժմ
են
խիստ
քաջ
ըռամալ
եւ
ազգաւ
են
մահմեդական:
Ի
գլուխ
նոցին
բնակեալ
են
Մաղրիպք,
որ
է
Խուժաստան:
Թախտ
ունին
զԿրօնատայ,
վիճակաւ
են
Ամազոհեան:
Կին
է
նոցա
թագաւոր,
զոր
ատեաց
Մակեդոն
արքայն,
Խարաճ
տան
Փորթուկալին,
որ
բնակեալ
անդ
Լեւիաթան:
Նաւավարք
են
քաջ
գիտուն,
որ
առին
զՀրմուզ
կղզին
այն,
Հրաման
առնեն
այն
ծովուն,
որ
բնակեալ
է
Լեւիաթան:
Յայտնեցին
զոսկոյն
քանարն
ի
սինօռն
Հապաշստան,
Մտան
ի
Փէքրով
քաղաքն,
տիրեցին
բոլոր
Հինդուստան:
Ի
ներքոյ
հըքմի
նոցին
բնակեալ
են
սեւք
Եթովպական,
Նապիք
եւ
Սիահք
ասեն,
Քօթաքայք
աշխարհ
հեռաստան:
Այսմհետէ
վիճակն
է
Սեմայ
Անեզ
անսկիզբ
Աստուած,
որ
միշտ
ինքն
է
անսահման,
Ետ
բաժին
Սեմայ
ազգին
զվիճակն
Ֆռանգիստան:
Անդ
են
բնակեալ
լեզուք,
թագաւորք
արեւմտական,
Անթիւ
՚ւ
անհամար
զօրօք
՚ւ
սկիզբն
են
արիական:
Արժանաժառանգ
ունի
թագաւորն
Սպանիական,
Արքայից
մեծաց
թագաւոր,
զոր
կազմեաց
Սողոմոն
արքայն:
Այժմ
ինփառատուր
է
նա
Իբուէդ
աշխարհն
ամենայն,
Հնազանդեցան
թագաւորքն
ի
Լատին
եւ
մեծ
Ալաման,
Հարկատու
զնա
արարին
զՎնէժ,
զՃէնեայ
եւ
զԱնքունիայն
Առին
զՊոլոնիայ
եւ
հասին
ի
մեծն
Միլան:
ԶՓարէզ
քաղաք
թախտ
ունի
եւ
զմեծ
կղզին
Ցիցիլան,
Ինքն
փրկէ
զքրիստոնեայքն
ի
յազգէս
այս
մահմեդական:
Եւ
այլ
ի
կարգի
նոցա
է
բնակեալ
ազգ
Կատալեան,
Թախտ
ունին
զՖլանտրիայ,
որ
ելնէ
խազինջայ
չուխայն:
Ի
կարգի
նոցա
անկանի
Սամարգին
եւ
ազգն
Ի՚մգացան,
Զոր
Փիլիացիք
ասեն,
որ
յայտնի
է
Պանփուլիան:
Եւ
գլուխ
քրիստոնէից
քաղաքաց
մայրն
ստուգական,
Զոր
Հռոմ
ասեն
նմա,
է
աթոռ
հայրապետական,
Անդ
են
բնակեալ
գլուխ
առաքեալքն,
որ
Վէմ
կոչեցան,
Անթիւ
քահանայք,
բազում
սպասաւորք
եկեղեցական:
Եւ
Պապն
ի
նոցա
միջին,
որ
է
գլուխ
թագաւորութեան,
Եպիսկոպոսունք
ընտրեալք
եւ
երկոտասան
կարտինայն:
Կարգաւորք
առաքինիք,
սուլթանայք
են
խորհրդական,
Տիրեն
մեծամեծ
կղզեաց
որ
Ֆռանգ
է
նոցա
պահապան:
Ամուր
կղզիք
մեծամեծք`
Կրիտէս
՚ւ
Ակրականդիան,
Ռօտօս,
մեծն
Կիպրոս,
ձեզ
գլուխ
է
Տօպրօնիքան:
Ի
յԱթենացոց
աշխարհն,
որ
ասի
Թեսաղոնիկան,
Ֆլարենցաւն,
Աւլոնիան,
մեծ
քաղաք
Անապօլիսն
այն:
Թագաւոր
է
աշխարհիս
մեծ,
հզօր
ֆրանցայ
արքայն,
Ի
թոռանց
մեծաց
թագաւոր
Կոստանդեայ
Կոստանդին
արքայն:
Ի
մուտս
արեւու
այլ
կան,
Ընկլուզու
Ընկլթեռ
արքայն
Բնակեալ
է
ի
յայն
ծովուն,
որ
հանեն
զձկան
ակռայն:
Ի
Բութանացոց
աշխարհն
են
անկեալ
լեզուք
զանազան,
Մաճարք
եւ
Պուլղարք
ասեն,
Լէհն
ու
Սէրֆն,
Խրվաթն
եւ
Պօսնայն,
Իլախն
եւ
Ֆլախն
կան
ի
Գրագով
աշխարհն
ամենայն,
Զաշխարհն
ունին
սեփական,
որ
հասնի
մինչ
ի
յԱքիրման:
Ի
սառնամանիք
հիւսիսն
է՛
Ուռուս
ազգն
բնական,
Աշխարհքն
է
նոցա
Մոսկով,
մինչ
ի
ծովն
Կասպիական:
Եւ
ազգին
նոցա
գերող
է
Թաթարն
նետողական,
Լայն
եւ
արձակ
անկեալ,
որ
հասնի
մինչեւ
ի
Կաֆայն,
Գուրելն
ու
Մէկրէլն
յայտնի,
Ապազան
ու
Տատանիան,
Պաշաջուխն
ի
հետ
նոցա,
որ
ի
կողմն
է
ի
Վրաց
տան:
Յայսմհետէ
վճարեցաւ
Սեմայ
եւ
մտանէ
յԱբեթայ
վիճակին
է
այս
Երկնի
եւ
երկրի
ստեղծող,
մարդասէր
Աստուած
ինքնական,
Աբեթայ
շնորհէաց
վիճակ
զմէջօրեայ
աշխարհս
ամենայն:
Զսկիզբն
յԱսիոյ
առնեմք,
զոր
շինեաց
Կոստանդին
արքայն,
Որ
ինքն
է
օծեալ
քաղաք
եւ
տեղիք
սրբոց
բնակարան:
Այժմ
է
նա
կոխան
եղեալ
այլազգացն,
որ
մեզ
յայտնի
կան.
Զոր
անուամբ
Օսման
կոչեն
եւ
տիրեն
մինչեւ
ի
Մաքայն:
Տիրեն
բոլոր
աշխարհիս
եւ
ունին
բուռն
հրաման,
Խրոխտ
են
եւ
քաջ
գիտուն,
մինչ
լինի
ի
տուողէն
վախճան:
Երաժիշտ
Թրակացիք,
զոր
յայտնի
այժմ
է
Ղարաման.
Եւ
ի
հետ
Գաղատիայն
զԿիլիկէ
եւ
զԲերիայն:
Փիւնիկեցիք
եւ
Ասորիք,
որ
ազգաւ
են
վաճառական:
Օրհնեալ
է
իմաստութիւնն,
որ
շնորհեաց
զայս
թվական:
Գահիրացիք
հնարագէտք,
քաղաքաւ
են
Եգիպտական,
Գտեալ
են
նոքա
զարուեստն,
որ
կոչի
երկրաչափական:
Ի
յԱրաբիայ
մտնունք,
որ
հասնի
մինչեւ
ի
Ճիտտան,
Ունին
թախտ
զԵգիպտոս,
զԴամասկոս
եւ
զԿանտարեայն:
Ազգն
Եբրայեցոց
անդ
են
՚ւ
Իսրայէլ
անուն
կոչեցան,
Աբրահամ
եւ
Իսահակ,
նահապետքն
երկոտասան:
Յայտնեցան
ի
յազգէ
նոցա,
մարգարէքն
վկայական,
Ի
նոցանէ
Աստուած
ծնաւ,
ազատեաց
զհոգիքն
ամենայն:
Իսկ
Բաբելացիք
գիտունք,
արուեստիւ
աստղաբաշխական,
Գտեալ
են
զմոլորակքն
եւ
զընթացս
արեգական:
Դուք
էք
երաժշտական,
զոր
յայտնեաց
Թարայ
եւ
Խառան,
Աբրահամ
հայրն
առաջին,
որ
է
սկիզբն
աստուածապաշտութեան:
Ի
Բաբելովնի
կողմանցն
է՛
եւ
Պարս,
եւ
Թայուխ
արքայն,
՚Ւ
այլ
աշխարհք
եւ
այլ
գաւառք,
որ
հասնի
մինչեւ
ի
Քալպալան:
Ի
Մծբին
՚ւ
ի
Միջագետս,
որ
աշխարհս
է
Ասորեստան
Եւ
այլ
ի
կարգի
նորա,
զոր
յայտնի
ասեն
Քրդաստան:
Մեզ
յայտնի
է
յայն
քաղաքն,
զոր
շինեաց
դշխոյն
Հեղինան,
Անուամբ
կոչի
նա
Պուռսայ,
որ
ինքն
է
ազնիւ
շահրաստան:
Եւ
անտի
առաջ
գոլով
է՛
Յունաց
աշխարհն
ամենայն,
Զոր
այժմ
Հոռոմք
կոչեն
եւ
սինօռն
է
Սեբաստիան:
Յորդախաղաց
աշխարքն,
որ
ասի
Շիրվան
եւ
Գիլան,
Խռտումտան
կղզի
միջին,
աշխարհքն
է
չանկալաստան:
Անդ
լինի
պարգեւք
մարդկան,
պատուական
՚ւ
անգին
մանանայն,
Զանուն
ապրիշում
ասեն,
որ
գործեն
մախմուր
եւ
չաթման:
Զազգն
Պարսից
յայտնեմք,
իմաստուն
եւ
քաջ
գիտնական,
Ճարտար
եւ
հնարագետ,
աշխարհաւ
են
Հատրպէճան,
Ի
միջի
նոցա
շինեալ
է
գաւառք
՚ւ
աշխարհք
զանազան,
Անդ
լինի
պողպատ
սուսերք,
որ
ասի
Շիրազ
եւ
Քիրման:
Արուեստիւ
շինեալ
քաղաք
որ
մտնուն
ի
ձեզ
բազրկան.
Յանուանէ
կոչեալ
լինիք
զոր
յայտնի
էք
Ղում
եւ
Քաշան,
Պայծառ
եւ
ընտիր
քաղքունայք,
որ
կոչիք
Եազդ
ու
Ասպահան,
Պարարտ
եւ
խիստ
վայելուչ,
աշխարհաւ
եք
երաժշտական:
Ազնիւ
եւ
անգին
ղումաշքն,
որ
լինի
ի
ձեզ
գովական,
Զարդարանք
եւ
պաճուճանք,
զոր
հագնին
իշխանք
ամենայն.
Արշակունիք
գովելիք
եւ
ընտիր
ի
յԱրեւելեայն,
Պալհաւ,
Հնդիկ
կոչեցեալ,
աշխարհաւ
էք
դուք
Խորասան:
Տիրեալ
ես
բազում
քաղաք,
զԹիլան,
մինչ
ի
Լարըստան,
Երկրորդ
ես
՚ւ
ընկերակից
Թորգոմայ
ազգին
Հայկազան:
Ունիս
դու
բազում
հեծել,
կռուարար
եւ
յոյժ
փահլաւան,
Սմրղանդն
է
քո
սինօռն,
որ
է
գլուխ
քաղաք
պատուական:
Արշակն
է
շինեալ
զքեզ,
թագաւոր,
հրապաշտ
արքայն
Եւ
է՛
նա
Քետուրացի,
զոր
յայտնի
է
մեզ
յանդիման:
Քննեսցուք
զՀայկայ
որդիքն,
մէջ
յամէն
ազգաց
ցիր
ու
ցան,
Որ
ազգաւ
Արմէն
կոչեն,
վիճակաւ
են
Թորգոմական:
Քաջն
Արշակ
եւ
Վաղարշակ,
հարազատ
եղբարք
միական,
Են
Աբրահամու
որդիք,
ի
ծննդոցն
Քետուրական:
Եւ
էին
դայակորդիք
արքային
այն
Մակեդոնեան,
Դեղաւ
զնա
մահացուցին
եւ
առին
զտունն
Արեւելեան:
Վաղարշակ
շինեաց
զգաւառն,
որ
ասի
նա
Արարատեան,
Բազում
աշխարհք
եւ
գաւառք
եւ
զԹաւրէզ`
մեծն
շահաստան:
Գովելիք
եւ
անուանիք
ի
սկզբանէ
մինչ
ի
յաւիտեան,
Ո՛չ
ոք
ձեզ
նման
չեղաւ,
ո՛չ
յառաջն
եւ
ո՛չ
յապագայն:
Սուտ
եւ
անցաւոր
աշխարհ,
ո՞ւր
են
մեր
իշխանքն
ամենայն,
Տրդատն`
հզօր
արքայն,
պարոնայքն
հետ
իւր
գովական:
Զարթիք
եւ
տեսէք
զձեզ,
խեղճն
եւ
ողորմն
կսկծական
Ամէն
ազգ`
իւրեանց
վիճակն,
եւ
եղեալ
եմք
մեք
ցիր
ու
ցան:
Գերի
եմք
եւ
ողորմելի
եւ
ամէն
ազգաց
եմք
կոխան,
Ո՛չ
ունիմք
մենք
թագաւորք,
ո՛չ
հզօր
զինվորք,
զօրական:
Ո՞ւր
են
առաջին
իշխանքն`
քաջ
Մուշեղ
եւ
Գայլն
Վահան,
Պատերազմին
մեզ
համար
՚ւ
ազատեն
զգերեալքս
ամենայն:
Վկայեալ
են
հայրապետքն
եւ
ուխտիւք
մխիթարական,
Թէ
լինի
ձեզ
ազատութիւն
ի
յազգէն
այն
արիական:
Փառք
քեզ
թագաւոր
փառաց,
որ
քննող
ես
գաղտնեաց
մարդկան,
Տուեալ
ես
իմաստութիւն,
որ
քննեն
զէակս
ամենայն:
Ի
թվին
Հայոց
ազգին
Տէր
քննէ
մինչ
ի
յաւիտեան,
Իննհարիւր
եւ
ութսուն
ինն
թիւ
այլ
ի
հետ
նորայն:
Ողորմելի
Կարապետ,
վարդապետ
եւ
խիստ
անպիտան,
Հպարտ
ես
եւ
անամօթ,
բանիս
ո՞վ
ետ
քեզ
հրաման:
Աղաչեմ
զձեզ,
եղբարք,
որ
երգէք
կարգաւ
զայս
բան,
Յիշեցէք
զանարժանս,
ողորմի
ձեզ
Տէրն
յաւիտեան:
Եղանակեցէք
զայս
բան,
կարգաւ
է
սա
եւ
յոյժ
պատուական,
Տունս
համարով
նըսուն
է
եւ
է
սա
բան
իմաստութեան: