Տաղեր

Մի ի թուոցն հազարին
Ութսուներեք յարաբարդին,
Նոյեմբերի տասնութին,
Հասաք յերկիրն Եւրոպէին:

Նա խիստ դիժար չար քաշեցաք,
Զոր եւ մահու դուռն հասաք,
Ճանապարհաց վիշտ կրեցաք
Եւ առաւել չարքն որ տեսաք:

Յազգ մահմետաց գումար արաց,
Զոր եւ վազիր է անուանած,
Դէմ Հիւսիսոյ յազգին գթաց,
Խիստ յամօթով յետ էր դարձած:

Հասին առ մեզ ճանապարհաց,
Զոր լցւէին ի պանտոկաց,
Խիստ անողորմ դուրս վարին մեզ,
Առաւել` ի մէջ սառաց:

Յայս ժամուս, ի մեր մեղաց,
Խիստ սառն եւ ցուրտ էր ի ձմռաց,
Հագարացոց ազգին կուրաց,
Որ յամօթով յետ էր դարձած:

Ի նա հայցեմք մարդասիրին`
Յիսուս Քրիստոս յօծեալ փրկչին,
Հասունացող յօթէվանին`
Գնեալ յարեամբ իւր ծառային:

Նախախնամող ամենայնի,
Որ միշտ հայի իւր ծառայի,
Զոր եւ գրեալ մեծ մարգարէն,
Թէ որ գթա Հայր ի Որդին:

Ողորմութեամբն աստուածային,
Հասաք աւան Դանոբ գետին,
Որ էր քաղաք դղեակ նմին,
Զոր Պէլկրատ վերաձայնին:

Սա է անուամբ Թրակիայ,
Որ եւ կոչի Եւրոպիայ
Մտաք դղեակ գիւղ աւանի,
Զոր Պէլկրատ նա որ ասի:

Խիստ մխիթար տեսաք զսա,
Որ մոռացուց վիշտս մեր սա,
Յամեն բարեաց լցւեալ էր սա,
Առատութեամբ ձուկն, որ ի սմա:

Ամէն դիհաց գովեալ էր սա,
Առատութեամբ բարիքն ի սմա,
Խիստ աղքատաց տեղիք էր սա,
Զոր եւ տեսաք աչօք մեք սա:

Այլ յիսնակաց տեղիք էր սա,
Յառատութեամբ բարիքն ի սմա,
Դանոբ գետովն լցեալ էր սա,
Եւս առաւել ձուկն, որ ի սմա:

Սա, որ կոչի անուամբ Րոնայ,
Խիստ օրհնութեան արժան էր սա,
Ամէն դիհաց գովեալ էր սա,
Եւս առաւել ձուկն, որ ի սմա:

Երգ սաղմոսաց նա որ ասի,
Յայսահալած մարգարէի,
Թէ առաքես զոգի քո սուրբ
Եւ նորոգես զերեսս յերկրի:

Բարեաց տուող յառատութեամբ,
Որ տա փութով խիստ գթութեամբ,
Յողորմութիւն յանարժանից,
Նա որ խնդրեն բոլորով սրտից:

Մինաս յանուամբս ես անարժան,
Մտօք մոլոր թափուրական,
Բանս որ ասի ծիծղական,
Պարտ է օրհնել Տէրն ամենայն:

Խիստ անարժան մեղօք գերի,
Յոյժ անպիտան եւ յաղտեղի,
Քեզ աղաչեմ սուրբ տիրուհի,
Բարեխօսէա քո Միածնի:

Զի դու մայր ես Արարողին,
Եւ նա լսէ իւր ծնօղին,
Բարէխօսեա սուրբ եռեակին,
Միջնորդ մարդկան եւ Յիսուսին: