Մի
ի
թուոցն
հազարին
Ութսուներեք
յարաբարդին,
Նոյեմբերի
տասնութին,
Հասաք
յերկիրն
Եւրոպէին:
Նա
խիստ
դիժար
չար
քաշեցաք,
Զոր
եւ
մահու
դուռն
հասաք,
Ճանապարհաց
վիշտ
կրեցաք
Եւ
առաւել
չարքն
որ
տեսաք:
Յազգ
մահմետաց
գումար
արաց,
Զոր
եւ
վազիր
է
անուանած,
Դէմ
Հիւսիսոյ
յազգին
գթաց,
Խիստ
յամօթով
յետ
էր
դարձած:
Հասին
առ
մեզ
ճանապարհաց,
Զոր
լցւէին
ի
պանտոկաց,
Խիստ
անողորմ
դուրս
վարին
մեզ,
Առաւել`
ի
մէջ
սառաց:
Յայս
ժամուս,
ի
մեր
մեղաց,
Խիստ
սառն
եւ
ցուրտ
էր
ի
ձմռաց,
Հագարացոց
ազգին
կուրաց,
Որ
յամօթով
յետ
էր
դարձած:
Ի
նա
հայցեմք
մարդասիրին`
Յիսուս
Քրիստոս
յօծեալ
փրկչին,
Հասունացող
յօթէվանին`
Գնեալ
յարեամբ
իւր
ծառային:
Նախախնամող
ամենայնի,
Որ
միշտ
հայի
իւր
ծառայի,
Զոր
եւ
գրեալ
մեծ
մարգարէն,
Թէ
որ
գթա
Հայր
ի
Որդին:
Ողորմութեամբն
աստուածային,
Հասաք
աւան
Դանոբ
գետին,
Որ
էր
քաղաք
դղեակ
նմին,
Զոր
Պէլկրատ
վերաձայնին:
Սա
է
անուամբ
Թրակիայ,
Որ
եւ
կոչի
Եւրոպիայ
Մտաք
դղեակ
գիւղ
աւանի,
Զոր
Պէլկրատ
նա
որ
ասի:
Խիստ
մխիթար
տեսաք
զսա,
Որ
մոռացուց
վիշտս
մեր
սա,
Յամեն
բարեաց
լցւեալ
էր
սա,
Առատութեամբ
ձուկն,
որ
ի
սմա:
Ամէն
դիհաց
գովեալ
էր
սա,
Առատութեամբ
բարիքն
ի
սմա,
Խիստ
աղքատաց
տեղիք
էր
սա,
Զոր
եւ
տեսաք
աչօք
մեք
սա:
Այլ
յիսնակաց
տեղիք
էր
սա,
Յառատութեամբ
բարիքն
ի
սմա,
Դանոբ
գետովն
լցեալ
էր
սա,
Եւս
առաւել
ձուկն,
որ
ի
սմա:
Սա,
որ
կոչի
անուամբ
Րոնայ,
Խիստ
օրհնութեան
արժան
էր
սա,
Ամէն
դիհաց
գովեալ
էր
սա,
Եւս
առաւել
ձուկն,
որ
ի
սմա:
Երգ
սաղմոսաց
նա
որ
ասի,
Յայսահալած
մարգարէի,
Թէ
առաքես
զոգի
քո
սուրբ
Եւ
նորոգես
զերեսս
յերկրի:
Բարեաց
տուող
յառատութեամբ,
Որ
տա
փութով
խիստ
գթութեամբ,
Յողորմութիւն
յանարժանից,
Նա
որ
խնդրեն
բոլորով
սրտից:
Մինաս
յանուամբս
ես
անարժան,
Մտօք
մոլոր
թափուրական,
Բանս
որ
ասի
ծիծղական,
Պարտ
է
օրհնել
Տէրն
ամենայն:
Խիստ
անարժան
մեղօք
գերի,
Յոյժ
անպիտան
եւ
յաղտեղի,
Քեզ
աղաչեմ
սուրբ
տիրուհի,
Բարեխօսէա
քո
Միածնի:
Զի
դու
մայր
ես
Արարողին,
Եւ
նա
լսէ
իւր
ծնօղին,
Բարէխօսեա
սուրբ
եռեակին,
Միջնորդ
մարդկան
եւ
Յիսուսին: