ՂԷ.
ՅԱՂԱԳՍ
ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ
ԹԷ
ԸՍՏ
Ո՞ՐՈՑ
ԺԱՄԱՆԱԿԱՑ
Ի
ԺԱՌԱՆԳՈՒԹԻՒՆՍ
ՀԱՄԱՐԵԼԻ
Է
ԶԾՆՈՒՆԴՍ:
97.
«Աստուածայինօրինադրութիւնն
եւ
կանոնական
հրամանն
զնկարեալսաղմնն
ի
դատաստան
դնէ
արեան.
եւ
այն`
զի
առաջի
կայրծնունդ
յանվնաս
լինելն:
Բայց
զժառանգ
լինելն
թէպէտաշակերտեալքն
Մահմետի
սնոտի
իմաստասիրելովզտեսանել
աստեղաց
ասեն
մանկանն,
այլ
մեզ
հաւատարիմՏեառն
լիցի
ասելն`
ոչ
յիշէ
զնեղութիւնն
վասնխնդութեան,
զի
ծնաւ
մարդ
յաշխարհ.
եւ
դարձեալ`ծնեալն
ի
մարմնոյ`
մարմին
է:
Եւ
մարմնոյ
ծնեալն`մարմնոյ
ժառանգ
եղիցի,
որպէս
յԱստուծոյ
ծնեալքն`Աստուծոյ:
Ապա
թէ
յղի
կին
պատահի
ի
մեռեալ
առն,
ակնկալցին
դատաւորք
ծննդեանն
եւ
այնպէսզժառանգութիւնն
հաստատիցեն
ի
ծնանելն:
Եւ
թէ
ընդնմին
աւուր
յորում
ծնաւ`
մեռանիցի,
մանուկն
ժառանգէ.
ի
մանկանէն
այլք
ժառանգիցեն,
եւ
ոչ
ի
հօրէն:
Եւեթէ
մայր
մանկանն
մեռանիցի
թէ'
ի
ծնունդս
թէ'
զկնիծննդեանն,
թէեւ
ի
նմին
աւուր
մեռանիցի,
մանուկնժառանգ
է
մօրն
եւ
մանկանէն
հայրն
ժառանգէ:
Ըստասացելոց
որդիք
եւ
դստերք
ժառանգ
լիցին:
Ապա
թէչիցեն,
ում
եւ
կամի
ժառանգեցուսցէ
-
ազգատոհմի,
եթէծառայի,
եթէ
սիրելւոյ,
զի
ինքնիշխան
է
զայդոսիկժառանգ
առնել:
Այլ
զկնի
մահու,
թէ
ինքն
ոչհաստատեաց,
ազգականքն
ի
տոհմէ
եւ
ոչ
հեռաւորքնժառանգեն,
որպէս
եւ
դատեալ
եղեւ
այդ
ըստ
օրինացնե: