Գիրք Դատաստանի, Բ խմբ.

ՂԸ. ՅԱՂԱԳՍ ԴԱՏԱՍՏԱՆԱՑ ՀԱՇՄԵԼՈՅ ԶԱՒԱԿԱՑ:

98. «Եթէ պատահի հաշմ լինելզաւակ, որպէս թէ բնաւ չունել միտս եւ իմացուածս, սաոչ է ժառանգ, զի ոչինչ իմանայ որով ի գործ արկցէզհայրենիսն, զի ի ծնէ այնպէս պատահեաց: Ապա թէ յետոյախտն եղեալ իցէ եւ կարծիցի բժշկիլ, յայլս ժառանգսաւանդեսցեն. թէ առողջասցին - ժառանգեն, ապա թէ ոչ -որք ժառանգեն խնամ կալցին մինչեւ ի մահ: Իսկ թէայլազգ իցէ` կաղ, կամ կոյր, կամ այսահար` որ չիցէանզգայեալ, կամ գոտի որ չիցէ բնաւին ապականեալ, կամանդամալոյծ իմաստուն, եւ այլք այսպիսիք, որ բաւականգոն այլօք սպասաւորօք զհայրենիս ժառանգել, մի'զրկիցին ի ժառանգ լինելոյ. իսկ անբաւականքն այլօքժառանգաւորօք խնամիցին մինչ ի մահ, որպէս ահա'ցուցաւ: Եւ զայդ այդոցիկ իրաւամբք գիտեմք դատաստան. զի եւ ըստ օրինացն անարատք ի կենդանեացն ի սեղանսնելանէին Աստուծոյ նուէր, իսկ արատաւորքն հասարակացէին զենլի: Այսպէս` անարատք հոգւով եւ մարմնովԱստուծոյ լիցին ընծայ ի մարդկանէ եւ ժառանգք, իսկարատաւորքն մարդկան անխստելի են ժառանգքե: