Գիրք Դատաստանի, Գ խմբ.

ԳԼՈՒԽ Ե
ՅԱՂԱԳՍ ԹԷ ԶԻ՞ՆՉ Է ԴԱՏԱՍՏԱՆ, ԵՒ ՈՐՈՑ, ԵՒ ՈՒՄ ԱՒԱՆԴԵԱԼ Է ԶԻՐՍ ԴԱՏԱՍՏԱՆԻ

Թարգմանի դատաստանարանդ՝ դատել, որ էքննել, աստան, որ է տեղի, արան, որ է դատարան կամզննարան, զի քննելով վճարի դատաստան յիմաստունդատաւորաց ի մէջ անուղղայ մարդկան։ Զի բազումք ենյանուանսդ այդպիսիք, որպէս՝ Հայաստան կամԱսորեստան, նմանապէս եւ՝ այլք։

Եւ արդ ցուցցուք, թէ որք են դատաւորք։ Զիերեք կերպիւ վարին մարդիկ՝ բարի, եւ չար, եւ միջակ։Եւ պարտ է ընտրել զդատաւորս ոչ յորդոր ի չարս։Որպէս Սողոմոն երկուց կանանցն արար դատաստան եւքննէր զկարծեցուցեալ իրս, եւ Դանիէլ ծերոցնզստութեամբ զասացեալսն յայտնէր, այսպէս եւՔրիստոս յերկրորդ գալստեանն իւրում առնելոց է. ասէառ արդարսն՝ եկա¯յք, օրհնեալք Հօր իմոյ, եւցմեղաւորսն ասէ՝ երթա¯յք յինէն, անիծեալք, յորոցյայտ է միջակացն լինել դատաստան։ Եւ աստ միջակք ենապաշխարողք, զորոց զգործս ապաշխարութեան կշռելի էընդ մեղացն, եւ առաւելեալն տանի զվճիռն։ Զերկուսնառնելով զծայրսն՝ եցոյց առանց դատաստանի զոմանսկոչել գովութեամբ գործոցն եւ զոմանս մերժելպարսաւանօք գործոցն, յորոց ուսանիմք՝ ընդ ծայրիցնեւ միջակացն լինել դատաստան։

Եւ արդ, այսոցիկ յոյժ պէտք են իմաստունսլինել դատաւորաց ուսման եւ հանճարոյ, զի Աստուծոյկամացն կատարողք լիցին ի հոգեւորս եւ իմարմնաւորս, որպէս զի ըղորդ արասցեն զդատաստանս, այլ եւ բարեմիտս՝ զի մի՛ առ երեսս առնէ ամաչելով եւկամ ի հարկէ։

Այլ եթէ ու՞մ աւանդելի է։ Եւ քանզի ըստ0րինացն յատուկք էին դատաւորքն, եւ ըստ պատահմանեղեն թագաւորք, եւ մարգարէք, եւ քահանայք, որպէսասացաւ յառաջագոյն։ Այլ քանզի առ մեզ ապականեալ էայսպիսի կարգ, աւանդելի է զիրս դատաստանի ի ձեռսեպիսկոպոսաց է յանձին հոգք եկեղեցոյ եւ աշխարհաց, եւ յետ եպիսկոպոսաց եղիցի իշխանաց՝ ըստ պատահման, եւ գլխաւորաց ժողովրդեան, այլ եւ՝ քահանայիցիմաստնոց եւ վարդապետաց, սակայն աւանդապահ այսմիրի եպիսկոպոսք եղիցին։ Բայց եւ ոչ եպիսկոպոսքտգէտք եւ արծաթասէրք, այլ գիտունք եւ ճշմարիտք ըստօրինացն եւ պատուիրանացն Յիսուսի վարժեալք։ Եւ եթէպատահի եպիսկոպոս տխմար այսմ իրի, վարդապետօք, եւքահանայիւք, եւ աշխարհականօք վարեսցին եւ այսոքիկիմաստունք լիցին ուսման աստուածայնոյ, եւանբամբաս մնասցէ ի հերձւածողաց ամենեւին։