Մեկնեաց հայրենեացն իմ աստ մնալով

Մեկնեցայ հայրենեացն իմ աստ մնալով`
Յօտար երկիր թափառելով, մաշելով,
Պանդուխտ եւ անցաւոր վշտակիր մարմնով,
Ի ընտանեաց, եղբարց կարօտ մնալով:

Օտար աշխարհ թափառ չունիմ դադարում.
Տարաբերեալ ծփիմ նման ծովերուն,
Ահ եւ կասկած եւ վիշտք անթիւ անպատում`
Ձանձրանալով ի սպառ մնացի կարօտով:

Վիշտս ի աւազակաց, վիշտս ի սուտ եղբարց,
Վիշտս ի հրապուրանաց անօրէն ազանց,
Արհաւիրք ահարկուք զետ ջուրց հոսանաց`
Պաշարելով անձն իմ, մնացի կարօտով:

Ստորագլուխ կարկամեալ կամ երկիւղալից,
Խանգարեցի յուսումն ի դէմս ամենից,
Թէպէտ կամ ենթադրեալ յերկիր բարելից,
Բայց ոչ ունիմ հանգիստ, մնացի կարօտով:

Երերեալ դեգերիմ ի այս կենցաղում,
Պահ մի ուրախանամ, հազար պահ տրտում,
Ցայգ եւ ցերեկ տագնապ, ահ եւ հառաչում,
Ապաղելով ի հոգս մնացի կարօտով:

Սրբուհի կոյս, օգնեա ինձ տառապելոյս,
Կսկծագին աղերսելոյս, ցաւելոյս,
Բարեխօսեա՛ առ տէր` ողորմիլ գերոյս`
Հանելով ի բանտէս, մնացի կարօտով:

Ինձ ողորմեա՛ Յիսո՛ւս, բանըդ հայրական,
Ապաւինիմ ի քեզ, կենաց գաւազան,
Թէպէտ եմ մեղաւոր գոլով անարժան,
Մի՛ թողուր զիս ի սպառ, մնացի կարօտով: