Պատմութիւն Հայոց

Ընդ այն ժամանակս եկաց ի գործ հազարապետութեան կայսեր ի վերայ Փիւնիկեցւոց եւ Պաղեստինացւոց, Ասորւոց եւ Միջագետաց Մառինոս որդի Ստորգեայ. առ որ առաքեաց Աբգար երկուս ի գլխաւորաց իւրոց, զՄար Իհաբ բդեաշխն Աղձնեաց եւ զՇամշագրամ նահապետ Ապահունեաց տոհմին եւ զԱնան հաւատարիմ իւր՝ ի քաղաքն Բեթքուբին, զգացուցանել նմա զպատճառս երթալոյն իւրոյ յարեւելս, ցուցանելով եւ զգիր ուխտին՝ որ ընդ Արտաշէս եւ ընդ եղբարս իւր, եւ առնել զնա թիկունս օգնականութեան: Որոց եկեալ գտին զնա յԵլեւթերոյպօլիս: Եւ նորա ընկալեալ զնոսա խնդութեամբ եւ մեծարանօք՝ առնէ պատասխանի Աբգարու. «Մի՛ կասկածեր ի կայսերէ սակս այնր, միայն զի զհարկելն լիով փութասցիսե:

Եւ նոցա դարձեալ անտի՝ ելին յԵրուսաղէմ տեսանել զՓրկիչն մեր Քրիստոս վասն լրոյ համբաւուց սքանչելագործութեանցն. որում եւ ականատես եղեալ՝ պատմեցին Աբգարու: Ընդ որ զարմացեալ Աբգարու՝ հաւատաց ճշմարտապէս իբր արդարեւ յորդի Աստուծոյ, եւ ասէ. «Այն զօրութիւնք ոչ մարդոյ են, այլ Աստուծոյ. զի չիք ոք ի մարդկանէ, որ կարէ զմեռեալս յարուցանել, բայց միայն Աստուածե: Եւ քանզի ապականեալ էր մարմինն իւր ի չարաչար ցաւոց, որ պատահեցին նմա ի Պարսից աշխարհին յառաջ քան զեօթն ամ, եւ ի մարդկանէ ոչ եղեւ նմա հնար բժշկութեան՝ ետ տանել նմա թուղթ աղաչանաց, գալ եւ բժշկել զնա ի ցաւոցն, օրինակ զայս. -