Տաղեր

Շարադրեալս պակաս է եւ թերի,
Միտք իմ մոլորեալ խաւարաւ ծածկի,
Ապակին իստակ, յորմէ հայէի,
Վերացեալ աչացս, այլ ոչ երեւի:
Նուաստ աշակերտացն եւ չեմ անուանի,
Ստենէ զատուցեալ մանուկ թարշամի,
Կերակուր կարծրագոյն չէ ինձ ուտելի,
Կաթին փափագիմ մօրն իմ ծնողի:
Վարդապետ քաղցուն, բաժակ բերկրալի
Աչացս լուս, սրտիս ըղձալի,
Մարմինդ կոյս եդեալ ի շիրմի,
Հոգիդ դասակցեալ նախնոյն Գրիգորի: