Գանձեր, տաղեր, փոխեր

Անմահից արքայն եւ սրովբէից անտեսն
Յերկնից ի յերկիր խոնարհեցաւ կամաւ:

Բարձրեալ թագաւորն ըզԳաբրիէլ կոչեաց,
Առ Կոյսն առաքեաց, զխորհուրդըն մեծ յայտնեաց:

Գաբրիէլ եկեալ զողջոյնըն տայր Կուսին.
_ Ուրախ լե'ր, բերկրեալդ, մայր լինելով փըրկչին:

Դրոշմեալ ըզսուրբ Կոյսն Գաբրիելի բարբառն,
Եւ առընկալաւ զԱստուածըն Բանն յինքեան:

Երկինք հիացեալ սասանեցան յահէն,
ԶԲանն Աստուած տեսեալ յարգանդ Կուսին իջեալ:

Զաւրքն անմարմնականք ահիւ մեծաւ պակեան,
ԶՏալիթայն տեսեալ Աստուածածին եղեալ:

Էղեալ անեղին ՚ստ եղականաց մարմին,

Կերպարանըն Հաւր առեալ զկերպ մարդկային:

Ընդ մարմնոյն խառնեալ եւ միացեալ լինի,
Բնութիւն Աստուծոյ ընդ մարդոյն մի Տէր կոչի:

Թագաւորն երկնի յերկրի երեւեսցի,
Բնութեամբ արարիչն որդի մարդոյ լինի:

Ժառանգ աւետեաց Աբրահամուն զարմի,
Այսաւր ի Կուսէն Աստուած եւ մարդ յայտնի:

Ի գիրկըս Կուսին Աստուած տըղայ բազմի,
Արարիչ լուսոյն խանձարրապատ լինի:

Լըւեալ Հերովդէս զհամբաւ ծնընդեան փըրկչին,
Չարութեամբ լըցեալ տայր կոտորել զմանկտին:

Խորհուրդըն ծածկեալ այսաւր ծնընդեամբ յայտնեալ,
Նախամայրն Եւա ի յանիծից փըրկեալ:

Ծնընդեամբ սուրբ Կուսին դրախտն Ադամայ բացաւ,
Եւ ծառըն կենաց պարգեւ բնութեանս տըւաւ:

Կոյսըն Մարիամ Աստուածածին եղեալ,
Ի պարտուց նախնեաց բնութիւնս մեր ազատեալ:

Հաւր մեր Ադամայ վըճար պարտուցն եղեալ,
Եւ ազգ մարդկային յԱդինըն սուրբ դարձեալ:

Ձայնիւ ցընծութեամբ ներպարառեալ խընդամք,
Յաւր նաւակատեաց ծնընդեան փըրկչին խայտամք:

Ղամբար լուսափայլ մեք հաւատով վառեալ,
Յաւր նաւակատեաց ճրագալուցիս բերկրեալ:

Ճըշմարտահաւատ ժողովք ուղղափառաց.
Այսաւր ցընծացէք ի տաւնս ծնընդեան փըրկչին:

Մաքուր սըրբութեամբ պատրաստեցէք ըզձեզ
Տաւնակից լինել անմարմնական դասուցն:

Յերկնից խոնարհեալ անմարմնական զաւրացն`
Տաւնակից լինին որդւոց մարդկան յերկրի:

Նոր երգ պար առեալ հրեշտակական երամքն,
Ձայնիւ սըրբասաց աւրհնեն զծընունդ Կուսին:

Շնորհաւք սուրբ Կուսին եւ կուսածին փըրկչին
Արժանի լիցուք տալ գոհութիւն նըմին:

Ուրախ ցընծութեամբ զնաւակատիս տաւնիս
Այսաւր տաւնեսցուք որդիք Հայոց ազգիս: