Գանձեր եւ Տաղեր

Է. ՏԱՂ ԳՐԻԳՈՐԻ ՆԱՐԵԿԱՑՒՈՅ Ի ՑԱՐՈԻԹԻԻՆՆ ՂԱԶԱՐՈԻ

Սկզբնազարդ գոյիւ, անայր երբեմն ի նոյն վայրին,

Վայր ճոխ ճեմէին տաւիղ, ամին բերելոյ աւրհաս.

Աւրհաս վաղաւէտ վըճիռ, սէր համբերապատ մահին.

Մահինաբողբոջ ժամին, ժամին ժամանեալ աւուր,

Աւուրք ակնաքթիթ հրաւէր ճարակող ի նոյն ի լրոյն.

Լրոյն անդրէն այժմ միշտ նորոգ, սէր սիրեցելոյ սրտի,

Սէր դիտին ի նոյն դիտին, տաւն յԵրուսաղէմ երթամք։

Երթամ զարթուցանել զՂազար` զայն զչորեքաւրեայ զմեռեալն։

Մեռեալ կենսաբեր մահին.

Մեզ նոր աւետիս` նորանորին գալուստ։

Գալուստ ահեղին աւուր, աւուրք հեղինաւորեալ,

Գայ ի Բեթանիա` չարչարանացն տուն,

Բերեալ Զաւրեղին փառաւք` զաւետիս   Մարիամու

Զնոյն եւ Մարթայի` այն սիրելի քերցն։

Քորք քաջահաւատ յուսով ընդ առաջ ելանեն փրկչին,

Երկիր պագանեն ոտից, շրթամբք համբուրեալ հեղուն,

Հեղուն զարտասուս յորդահեղուս վտակ,

Վտակ ի վըտակ խառնեալ յայտաթորելոյ այտից։

— Փրկի՜չ, Տէր Յիսուս Քրիստոս, եթէ աստ էիր դիպեալ

Եղբայրն իմ ոչ էր մեռեալ,

Ե՛կ եւ տե՛ս զաղէտ աղէտակոծ սրտի։

Սրտից ճանապարհ ձայն աղերսագոչ ողբոց.

Ճեմ ցոփինընթաց գերեզմանի դուռն։

— Դո՛ւք բա՛ց արարէք զվէմդ.

Վէմ վիմակառոյց ընդ վիմափոր խմբին։

Զայն կենդանատուն ձայնէր, Ղազա՛ր, եկ արտաքս:   փոխ

Արտաքս ելանէր մեռեալն, տայր նոր զաւետիս

Սքանչելահրաշ խըմբիցն.

Խումբս երամ տղայոցն երփնաթերթից ծաղկանց

Ոստինակոտոր արմաւենեաց նոճի.

Փունճ սաւսին սաղարթ ստեղնաշիտակ տընկոցն

Խուռն հազրէվարդին մանուշկաբեր բիւրին։

Բիւր սիրողայնոց ածէր գոյն ծիածանին խառնեալ

խառն ի խուռն ահին, հոյլ ծերունեաց պերճից։

Տերեւ ձիթենեաց տարածանեն ընդ ոտիւք,

Ընդ ոտիւք մաքրողին մաքրինաճեմ հրարփին,

Տաւիղ եռաստռիչ բամբերգայնոց տաւիղ,

Տաւիղապըճիռ` երգ Գալիլեա զուարճից.

Զուարճ գարնանաբոյս նոր Սիովնի ընծայ,

ընծայ երկնայնոյն խիտ սիրամայր պատգամ։

Ծարաւ բաւենոյ ցաւղ փոխանակ նոճից,

Որ զիմս ունելով վերամբառնայ ի փառս։

Մերոյ նմանոյ աննըմանին րոպ,

Րոպ մասնաւորեալ մերունական կերպի։

Էն է ինքն Էէն` ի միշտ Էէն է.

Փա՜ռք փառատուողին այժմ,  յաւիտեանս, ամէն։