Գանձեր եւ Տաղեր

Ժ. ՓՈԽ

Սեաւ եմ, գեղեցիկ,

Դուստր Եւայի Երուսաղէմ.

Ահա նա՛, հարսն իմ ցանկալի՜

Սիրով կապեալ ընդ փեսային։

Նման է եղբաւրորդին իմ այծեմանց

Որթուց եղանց.

Ահա նա՛, ձայն եղբաւրորդւոյն

Խանդաղատեալ սիրով լըցեալ։

Ե՛կ, իմ սիրելի,

Ե՛կ մերձաւոր հարսնուհի

Ահա նա՛, խայտայր, «Խնծորով զիս պատեցէք

Տարեալ մուծէք ի տուն գինւոյ»։

Աչք իւր` աղաւնոյ,

Թեւ` լար կարմիր `  մանեակ` ոսկւոյ.

Ահա նա՛, լեառն կնդրկի.

Հոտ նարդոսի եւ զմռսի։

Գեղ էր գովելի

Մանուկ անհաս անժամանակ.

Ահա նա՛, լեառն դիտարան,

Շուշան հովտաց, ծաղիկ դաշտաց։

Դասք մարգարէիցն

Երգեն ի յայն բլրին վերայ.

«Ահա նա՛, հին աւուրցն Աստուած,

Է մանկացեալ, մարմին զգեցեալ»:

Որդիք Սիոնի,

Ելէ՛ք, տեսէ՛ք ի Բեթղահէմ.

Ահա, ելէ՛ք դուք ի յայրին,

Երկիր պագէք թագաւորին։

Ընդ հովիւսն երգեցէք,

Եւ ընդ մոգուցն երկիր պագէք.

Ահա զոսկին թագաւորին,

Զխունկն` Աստուծոյ Հաւր միայնոյ:

Որում փա՜ռք եւ գոհութիւն

Եւ հանապազ փառատրութիւն.

Յաւիտեանս յաւիտենից

Քրիստոս աւրհնեալ ի համայնից։