Բանաստեղծութիւններ

ԶԳԱՑՈՒՄՆ ԶՎԱՐԴԷՆ ԵՒ ԻՄԱՑՈՒՄՆ ԶԿԱՏԱՐԵԼՈՒԹԵՆԷ ՍԻՐՈՅՆ

Գետք արտասուաց իջեալ յաչացս ընթանան,
Եւ անխափան հոսմամբ յորդեալ զօրանան,
Որոց եւ հարցանեմ` զվարդն իմ ուրանան.
Ի'մ սիրուն մանուշակ,
Լե'ր ինձ աւետակ,
Բոցով եւ հընոցով
Հաշիմ ու մաշիմ,
Ճառեա' բան զիմ վարդէն,
Յարո' զիս արդէն:

Աւետաբեր գարնան բերկրալից գուշակ,
Եւ ծիածան ծաղկանց յո'յժ, յո'յժ անուշակ,
Ես քոյոյ գալըստեանդ մընայի յարակ.
Ի'մ սիրուն մանուշակ,
Լե'ր ինձ աւետակ,
Բոցով եւ հընոցով
Հաշիմ ու մաշիմ,
Ճառեա' բան զիմ վարդէն,
Յարո' զիս արդէն:

Յամենայն երամոց հաւուց եւ թըռչնոց,
Յանցելոց, դարձելոց, վերնոց եւ ներքնոց,
Ըզլուր մի աւետեաց չառի ի նոցունց.
Ի'մ սիրուն մանուշակ,
Լե'ր ինձ աւետակ,
Բոցով եւ հընոցով
Հաշիմ ու մաշիմ,
Ճառեա' բան զիմ վարդէն,
Յարո' զիս արդեն:

Աշխարհս ամէն, այսօր, փառօք ճոխացաւ,
Եւ յո'յժ գունագեղեալ գեղափոխեցաւ,
Ո'չ գիտեմ, թէ վասն է՞ր վարդն իմ յամեցաւ.
Ի'մ սիրուն մանուշակ,
Լե'ր ինձ աւետակ,
Բոցով եւ հընոցով
Հաշիմ ու մաշիմ,
Ճառեա' բան զիմ վարդէն,
Յարո' զիս արդէն:

Շըրջելով, հայելով յայգիսն ամենայն,
Ո'չ գըտի ըզվարդն իմ, մընացի ունայն,
Ի սուգ եւ յարտասուս կամ համանգամայն.
Ի'մ սիրուն մանուշակ,
Լե'ր ինձ աւետակ,
Բոցով եւ հընոցով
Հաշիմ ու մաշիմ,
Ճառեա' բան զիմ վարդէն,
Յարո' զիս արդէն:

Ասա' դու իմ վարդիս` սէրդ է լալագին,
Ցաւքն նորին, նորին ի յամել քոյին,
Զողջոյն առեալ դարձիր ըշտապով յայգին.
Ի'մ սիրուն մանուշակ,
Լե'ր ինձ աւետակ,
Բոցով եւ հընոցով
Հաշիմ ու մաշիմ,
Ճառեա' բան զիմ վարդէն,
Յարո' զիս արդէն: