ԶՊԱՐԿԵՇՏՈՒԹԵՆԷ
Ե'մ
արժանի
բիւր
գովեստից,
զի
հրանիւթիցն
եմ
համազգի,
Եւ
բիւր
բարեաց
պատճառ
լինիմ,
զիս
ունողացն
ամենայնի,
Ըզմարմնական
կեանս
երկարեմ,
որ
ձեզ
թըւի
անհընարին,
Եւ
ի
փառացն
որք
զրկեցայք,
հասուցանեմ
զձեզ
անդ
ձըրի:
Ճարտարք
համայնք
եւ
քաջ
գիտունք
իմ
օգնութեանըս
կարօտին,
Եւ
առանց
իմ
ո'չ
ինչ
կարեն,
ո'չ
մի
բընաւ
գործ
առանձին,
Ո'չ
օշարակք,
եւ
ո'չ
իսկ
դեղք
ի
խօթութիւն
ինչ
ներգործեն,
Թէ
ո'չ
եղէց
ես
ձեռընտու`
ըստ
անշարժ
վճռոյն
աստուածային:
Թէ
արտաքնոց
եւ
թէ
ներքնոց,
զգայրանաց
եւ
անդամոց
Տամ
զօրութիւն
ոգեաց
բնաւիցն,
քան
ըզխոտոց
եւ
արմատոց,
Հեշտ
եւ
դիւրաւ
կըրթեմ
յիմաստս
ի
նուրբ
իմացս
խորին
խընդրոց,
Առիթ
լինիմ
մեծի
փառաց`
ներհամայնից
ժողովըրդոց: